Powiedz co robić, gdy pies ... ?

Ola&Effek&Szisza

Caly czas mam wrazenie ze mowimy o przyzwycyajaniu psa w zaciszu domowym... mamy burze, siedzimy w domu pies zaczyna okazywac oznaki niepokoju, wiec komenda, smaczek... i super...my tez tak robimy... cos wybuchnie, trzeba wylapac moment kiedy zainteresowanie psa zamienia sie w niepokoj i bach komenda Smile

odwrocenie uwagi... ale nikt tak naprawde oprocz Edyty nie napisal co jak jestesmy na zewnatrz... co jak burza sie trafi jak bedziecie w aucie ( a jak zareaguje agresywnie?)... co jak bedziecie szli ulica a bedzie wypadek, co jak bedziecie przechodzili obok budowy a tam sie cos zawali, chodzi o ten moment u psa gdzie to juz nie jest niepokoj, gdzie juz sie nie ma tego kontaktu, gdzie nie ma reakcji jak zawolam...

pozdrawiam

marta.bajowa

Więc może na początku trening na podwórku/innym ogrodzonym terenie?
Kiedy Nas burza bądź strzały łapią na spacerze w polach, ja udaję że nie słyszę, że nic się nie dzieje. Baja doskonale potrafi wyłapać moment moich nerwów czy niepokoju. Zwyczajnie kontynuujemy spacer subtelnie go skracając ale nie robimy w tył zwrot. Na początku chciała zawracać sama, ale gdy ja szłam w przód Ona po prostu za mną z każdym krokiem pewnijsza Smile

i tak nam zostało (oczywiście dotycz to miejsc gdzie psiak nie może wpaść pod samochód!). Na spacerze gdy zagrzmi też faszerujemy się smaczkami.
Jestem w trakcie lektury książki "Pies, który kochał zbyt mocno"- tam też fajnie opisana jest jedna z teorii strachu przed burzą, jak i zakwalifikowanie między innymi Goldenów do ras podatnych na strach przed burzą.
Powiem szczerze, że zaciekawiło mnie to spojrzenie.

Warna.

Kochani, ponieważ niektórzy odebrali nasze tutaj rozmowy, jako przepytywanie z wiedzy i odpytywanie z lektur, a to nie było wcale moim celem, to nie wchodzę dalej w tę dyskusję, nie zadam więcej pytań i nie będę już opowiadać o tym, jak sobie radziłam z warczeniem Nero i lękami Bezy. Nie chcę brnąć.

Wszystkich urażonych bardzo przepraszam. Smile

m3onika

Warna, no co Ty!! Te pytania pomogą w "myśleniu itp" tym, którzy na psa czekają. Ja 4 lata temu nie wpadłam na to Sad

by się na takie forum zapisać i przyznam, że takie pytania czy inne Wasze wypowiedzi dużo by mi pomogły Smile

nie popełniłabym mnóstwa błędów-bo tu na forum są jasne odpowiedzi i tylko je w życie wprowadzić i już. Wszyscy, chcący mieć psa powinni się cieszyć, że mają taki wstęp do wychowania psa i życia z psem pod jednym dachem!
A ja mając Lunkę też z Waszych rad jak najbardziej korzystam i ciągle się uczę Smile

Trochę chaotycznie piszę, ale mam nadzieję, że wiesz o co mi chodzi...

Jolanta

Warna, tak się nie robi! Obiecałaś napisać, to pisz! Kto nie chce czytać - niech nie czyta,
kogo to nie interesuje, to też nie przeczyta...
A mnie to interesuje, dla mnie doświadczenia i rady innych psiarzy są pomocne Very Happy

Po to jest to forum Idea

, żebyśmy pomagały goldenom i sobie nawzajem, więc pisz, bo masz o czym...

marta.bajowa

Mnie też się wydaje, że choćbyśmy zadawali pytania my jako psy posiadający i sami na nie wzajemnie odpowiadali to pomagamy sobie pewnymi sposobami czy przemyśleniami.
Ja uważam, że nawet super doświadczony psiarz (mówię nie o osobie, która tylko lubi psy a i wie jak z Nimi postępować) zawsze chętnie przyjmie każda poradę czy możliwość wykorzystania czegoś nowego/innego, co a nóż widelec pomoże?
Osoby, od których uczymy się my czyli Psi Szkoleniowcy/weterynarze też cały czas się kształcą Smile

Przecież z wielu problemów zdajemy sobie sprawę dopiero gdy pies pojawia się w Naszym domu...
Każda rada jest dla osoby chcącej się dokształcać na wagę złota, więc czy przeczytamy jednak jak to było z Bezią i Nerasem ? Embarassed

Pasiasta Alicja

Warna, ja też czekam na dalsze pytania - czyli tematy do dyskusji (chyba, że straciłaś wenę i to jest wymówka Wink

).
Skoro kandydaci się nie wypowiadają, ja też podzielę się uwagami na temat lęku przed burzą. Jackuś - poprzednik Pasia do pewnego momentu nie bał się ani burzy, ani odgłosów wystrzałów czy petard. W pewnym momencie to się zmieniło, ale zabijcie mnie, nie wiem dlaczego. W moim pojeciu nie zdarzyło się nic, co mogłoby wpłynąć na tak radykalną zmianę zachowania.
Najgorszy był Sylwester - przez dobrych kilka lat (już nie pamiętam ile) przestaliśmy wychodzić na Sylwestra, bo naprawdę bałam się, że psie serce tego nie wytrzyma.
I tu popełniłam największy błąd - kiedy Jackuś trząsł się ze strachu, ja go (w swoim pojęciu) pocieszałam, głaskając i przytulając - czyli utrwalałam zachowania niepożądane.
Już teraz Wam nie powiem, czy gdzieś się doczytałam w Internecie, czy w jakiejś psiej książce (też ich trochę czytam), że założenia mojego zachowania były z gruntu fałszywe.
Ostatnie trzy lata życia Jackuś miał w miarę spokojne Sylwestry - zaczęłam ignorować jego zachowania lękowe. Był spięty, ale nie działy się takie dantejskie sceny jak w poprzednich latach (czyli próby zakopania się pod parkietem i schowania za muszlą klozetową - w efekcie wyrwaną z korzeniami z podłogi - spędzałyście kiedyś Sylwestra pod klozetem z tubą silikonu, żeby go przykleić? Wink

).

Katarzyna_Margo

Warna, ja poproszę w imieniu Margo: nie zamykaj tej dyskusji bo dzięki niej mój pies może mieć ze mną łatwiejsze życie. Lepiej skorzystać z doświadczeń innych niż uczyć się na własnych błędach.
Ania uświadomiła mi, że jest różnica pomiędzy "pies pozwala wyjąć zabawkę z pyszczka" a "pies oddaje zabawkę". Marta z Agatą zmusiły mnie do przemyślenia metod jakich używam aby oduczyć małą zjadania śmieci. Twoje pytania dopingują mnie do weryfikowania opinii, nad którymi pewnie bym się nie zastanawiała. Lektura, lekturą - czasem coś przeoczysz, nie do końca przemyślisz. A w rozmowie jest możliwość skonfrontowania tego "na żywo".
Nie zamykaj Warna, zmień najwyżej tytuł wątku.

Warna.

Ja nie zamykam, ja nie potrafie zamknac ludziom ust i skonczyc temat. Zawsze uwazam, ze ktos inny moze miec cos do powiedzenia, choc ja juz nie mam nic do dodania. Dyskusja jest otwarta. Smile

Katarzyna_Margo

Ponieważ dyskusja jest otwarta to ja mam pytanie:
Jak Warna poradziła sobie z lękami Bezy?
I jeszcze jedno:
Jak oduczono Nero warczenia na domowników?

Warna.

Zacznę od Nero.

Nero, gdy pierwszy raz zawarczał na mnie, przechodziłam koło niego, a on miał w pysku kostkę. Był u nas od 10 dni, pierwsze 3 czekał na operacje, potem kolejne 3 po operacji na wyjazd do Zakopanego. Był po raz drugi w nowym miejscu, po ciężkiej operacji na biodra i kastracji, a dodam, ze Beza tez go jeszcze nie zaakceptowała. Czyli pies w stresie i lęku. Doszłam do wniosku, że jego warczenie związane jest przede wszystkim z brakiem poczucia bezpieczeństwa. Pies musiał nabrać zaufania do nas, do Bezy, do naszego domu, do naszego stylu życia. On nie cieszył się, gdy wracaliśmy do domu, nie był radosny w domu, odżywał jedynie na spacerze. Był wygaszony. Gdy się oswoił, to właściwie wszystko przeszło, ale musiałam pracować nad tym, żeby zaufał, czyli nie być gwałtowną, nie jeździć mu przy uchu odkurzaczem, skoro tego nie lubi, bawić się z nim, karmić go z ręki. Musiał się przyzwyczaić do tego, że nic mu nie grozi, a wręcz odwrotnie, że ja jestem dobrem, bezpieczeństwem, jedzeniem, zabawą. I już.

Z Bezą w sumie było podobnie. Beza bała się wszystkiego. Najpierw wyjścia z pokoju, potem przejścia przez próg, wyjścia na klatkę schodową, zejścia po schodach śmietnika, ludzi, wszystkiego oprócz psów.
Więc oswajałam Bezę małymi kroczkami z każdym z tych niebezpieczeństw. Podchodziłam do drzwi i tam ją wolałam ze smaczkiem. Otwierałam drzwi i kładłam smaczek na progu, ale nie wychodziłyśmy. I tak z każdą rzeczą. Beza bała się samochodu, więc najpierw podchodziłyśmy do niego, potem wchodziłam z nią na rekach, ale nie jechałam, potem jechałam, a Beza leżała obok na siedzeniu i ja cały czas głaskałam. Jechałam 20-30/h, delikatnie ruszając i hamując. Potem trochę szybciej, aż doszłyśmy do etapu spróbowania jazdy na tylnim siedzeniu. I jakoś się udało, ale trochę to trwało. Wykazałam dużo cierpliwości i wierzcie mi, że ten pies jest zupełnie innym psem, niż wtedy, gdy do mnie trafił. Niestety nie wszystkie jej leki udało mi się poskromić.

Ola&Effek&Szisza

nooooo nie... ja tu sobie wchodze na forum, aby sobie podyskutowac a tu mi najbardziej przeze mnie meczona osoba nie ujawnia swych sekretow...ooooo Twisted Evil

tak powaznie... nie wiem co to za urazanie albo nie... ile osob zalogowanych na forum tyle pomyslow na wychowanie psa... i taka burza mozgow moze wiele wyjasnic i podpowiedziec... w tym watku i tak wypowiadaly sie najczesciej osoby nie adoptujace w tej chwili piesiakow... tylko dwie osoby zainteresowane adopcja wlaczyly sie do dyskusji Smile

a czy tak czy siak pewnie wszyscy beda o te problemy wypytane w czasie rozmowy przedadopcyjnej z uwagi na to, ze czy chcemy czy nie piesiaki tu sa po jakis przejsciach... sam fakt zmiany wlasciciela juz jest przezyciem...
tak wiec

WARNA DO ODPOWIEDZI bo jak my sie z dziewczynami urazimy ... ehhehehhehe Laughing

pozdrawiam...

Ola&Effek&Szisza

ooooooooooooooooo smietana po obiedzie...heheh ale sie wcielam za pozno..sorki

Warna.

Pasiasta Alicja

Widzę, że temat zmienił tytuł, a chcących podzielić się swoimi refleksjami i doświadczeniami coraz więcej. Myślę, że z tej burzy mózgów może wyniknąć wiele dobrego i dla doświadczonych psiarzy (ale przecież nie wszechwiedzących) i dla początkujących opiekunów naszych adopcyjnych psiaków. Tak trzymać ! Surprised

k: