Psy agresywne

Lindusia

A ja byłabym pewna prędzej zwierząt niż drugiego człowieka niestety... Confused

bo zwierzę nie zaatakuje bez powodu, a człowiek niestety tak!!

Warna.

Daga i Goldi · Gość

Ja zgodziłabym sie z Warną. Nie mam żadnej fachowej wiedzy, ale istnieąją pewne koncepcje nawet odnoszace się do człowieka (temat resocjalizacji w zakładach karnych), że ogromny wpływ na zachowanie człowieka ma środowisko, w którym się wychował i o ile geny mają znaczenie (antropologiczna koncepcja) to wiodące są te czynniki, które nie tylko uczą, ale i wzbudzają dodatkowo pewne cechy psa, które nigdy by się nie ujawniły w nim. Po prostu środowisko i sytuacja potrafią albo sprawić, że pies zareaguje w sposób nieznany nawet samemu sobie albo też w wyniku wychowywania w okreslony sposób pewne zachowania znajdą sie w podstawach jego funkcjonowania. Uważam mimo wszystko, że to środowisko jest tym czynnikiem decydującym.

A przypadek który rozbudza w psie coś agresywnego może być nawet sprowadzony do takiej skrajności jak ostatnio zdarzył się mnie i Goldi. Goldi leżała obok mojego biurka - własciwie było już późno bardzo i spała. Nagle spadła na nią książka w dodatku taka w formie ksera zbindowanego, rozłożonego (wielkość duża, ciężar raczej niewielki). Mój pies, który jest ostoją spokoju i ubóstwia zabawy z dzieckiem sąsiadki mającym zespół Downa (Goldi to oaza cierpliwości w dodatku sama prowokuje go do zabawy i głaskania na jego a nie na jej zasadach), także zareagował agresywnie. Ksiażka, spadając, tak ją wystraszyła, że zerwała siew tej samej sekundzie, a gdy ja nieopatrznie chciałam w tym samym czasie książkę złapać zostałam przez nią ogryziona - pies w strachu po prostu od razu w ciągu ułamka sekundy zareagował zębiskami. Gdy tylko sie zorientowała, że nic jej nie grozi, była tak skruszona, że myślałam, że wejdzie pod dywan ze strachu o moją reakcję (prawdopodobnie, choć niesłusznie, bo nigdy na nią nie krzyczę) ale też z przejęcia dot. tego co się stało. Jak widac Goldi nie jest agresywna, po prostu przypadek sprawił, że sie wystraszyła. Tak jak i ludzie - psy mają różne fobie, lęki, złe skojarzenia. Goldi wystraszyła się spadającej książki, inny pies mógł wystraszyć się pijanego, mógł równie dobrze bać się burzy, a nawet dziecka, które krzyczy wykonuje nagłe ruchy - strach burzy bowiem naturalne zachowanie psa, nawet kształcone pieczałowicie przez wychowanie.

Jeśli chodzi o czynniki środowiskowe to podobnie jak inne jest zachowanie dzieci wychowywanych w domu pełnym miłości i spokoju, a inne jest u takich, które wychowuje ulica...

A geny - znów porównać można to z człowiekiem, co nie wymaga przykładów, ale wracając do sfery czworonogów, to przecież nie każdego psa nawet określonej rasy o rzekomych predyspozycjach da się wychować na psa stróżującego/polującego czy walczacego - może dlatego, że nasze psy mają też swoje preferencje i charakterki Smile

Są rasy, które uznane są za nieagresywne, ale wracamy chyba do poczatku - czym jest agresja - czy jest wyuczona czy nabyta - przecież ten doberman kuzynki jest niczym ratlerek ;p

Agata_Emi_Lili

Dagmaro, jeśli Goldi reaguje gryzieniem na nagłe wydarzenia typu spadająca książka czy szybko machnięta ręka, to sugerowałabym uważać na nią, zwłaszcza w kontaktach z dziećmi.
Przyjrzyj się też innym reakcjom i samopoczuciu Goldi, bo możliwe, że sunia nie czuje się pewnie, jest z jakiegoś powodu poddenerwowana, spięta, czujna i stąd taka gwałtowna i agresywna reakcja.

P.S. Być może mam dziwne psy, ale w takiej sytuacji (kiedy coś spadło na śpiącego czy leżącego psa) żadna, nigdy nie zareagowała agresywnie.

Daga i Goldi · Gość

prosze o czytanie ze zrozumieniem - na nagłe machniecie ręki nie zareagowała agresją - chciała użreć ksiażkę która spadła na nią nieoczekiwanie, gdy spała w pozycji na pleckach, a ja po prostu w tym samym czasie chciałam tę książkę złapać w locie. To tak samo jak na śpiącego człowieka coś spada i reaguje zerwaniem się z miejsca. Dodam tylko, że nie zareagowała na ksiązkę strachem po chwili tylko dokladnie w momencie gdy ja zobaczyla i chciala sie bronic przed czyms czego sie wystraszyla. Bylaby prawdopodobnie głupia, gyby dała sobie zrobić krzywdę i godziła się na to, żeby jej coś się stało, a przeciez nie znała takiej sytuacji i mogła to podejrzewac. Nie sądzę, zeby był to powód do jakiejkolwiek szczególnej uwagi w jej stronę.

Wiele rzeczy już na nia spadało, ale nigdy nie spała wtedy ani w taki sposób ani tez nie odbyło się to w taki sposób.

Bawi się głównie z dziecmi z własnej inicjatywy - nigdy na nikogo nie warknęła, nie szczeknęła nie okazała niezadowolenia itp.

A co do poczucia niepewności - to podejrzewam, że problem nas nie dotyczy. Goldi nie była własnie czujna/przeczulona/niepewna - po prostu spała w pozycji, w której spi tylko przy mnie.

Ewa_BoNic

Goldi mogło się coś przyśnić po prostu... Ja bym w tym upatrywała taką reakcje

Ja tez mam dziwne psy. Jeśli w czasie snu coś by je "zaatakowało" To Astra po obudzeniu poleciałaby przed siebie a następnie sprawdzała co to było. Nico by się zerwał na równe nogi a potem zbadał nochalem intruza
Bonus podniósłby łeb zdziwiony, lub też ewentualnie reakcja jak u Nico
Wink

Agata_Emi_Lili

Aśka Axelowa

Mnie Wasze porównania psa z człowiekiem, ich wspólny sposobów myślenia, rozumowania, wychowywania, uczenia się, kalkulowania i wyciągania wniosków... rozkładają na łopatki. Nie mam na to argumentów i nie czuję się na siłach (i kompetentna) do tej rozmowy/idącej w tym kierunku. Uważam, że pies to pies i jego socjalizacja (czy re- ), uczenie się, myślenie i sposób reakcji na wiele bodźców jest różna od ludzkiej.
Jednocześnie dziękuję opatrzności, że 99 % psów mnie otaczających, mimo tego, że nie były uczone "jak nie gryźć" (tak, jak Wy o tym piszecie) nie rozładowuje swojego stresu zębami. Bo wiem, że większość z nich na co dzień nie czuje się komfortowo w różnych sytuacjach i w zasadzie to powinny gryźć na lewo i prawo...

Warna.

Agresja jest instynktowna, co nie oznacza, że pies musi na każdą sytuację stresową reagować agresją. Jeśli jest to jedyny sposób radzenia sobie z tym problemem, to wtedy mamy kłopot. Ale kłopot mamy również wtedy jeśli pies jest kompletnie pozbawiony tej reakcji.

A jeśli chodzi o porównania psa i człowieka, to nie trzeba daleko szukać. Pawłow robił doświadczenia dotyczące reakcji na bodźce właśnie na psach. I nie tylko Pawłow. Na te porównania pozwala mi fakt, że pies i człowiek mają to samo podłoże biologiczne. Przy okazji dodam, że nie wymyślam tu czegoś nowego, ale potwierdzają to psycholodzy, z którymi na ten temat często rozmawiam. To, co nas różni to sposób wyrażania agresji. Człowiek jest istotą społeczną, ma większą gamę możliwości werbalnych do wyrażania agresji, ale sama reakcja w sobie jest porównywalna. Smile

Aśka Axelowa

Warna.

Jak najbardziej. Smile

Aśka Axelowa

Ale nie o bezwarunkowe reakcje tu chodzi...
Jak można porównywać automatyczne zachowania np. z procesem resocjalizacji? Człowiek, który popełnił przestępstwo może zrozumieć swój błąd, wyrazić żal i skruchę i nigdy więcej nie popełnić tego samego błędu. Jego wybór "lepszej drogi" będzie świadomy.
Jeżeli pies ugryzie, bo czuł się niekomfortowo (nachylał się nad nim pijak) to nie będzie kalkulował czy zrobił dobrze czy źle. Przekroczył pewien próg i rozładował napięcie. Jest niebezpieczny i już do końca życia taki będzie. Oczywiście nie odbieram mu tu możliwości "poprawy zachowania", broń Boże! Ale pies niestety nie pomyśli: to co zrobiłem było złe, już nigdy tego błędu nie popełnię...