NULKA

BiGRobin · Wysłany: Sob 0:28, 06 Mar 2010 Temat postu:

A ja bym się az tak bardzo nie przejmowała reakcją Nuli, nasz poprzedni golden był chodzącym misiakiem i mozna z nim było zrobić wszystko, ale jak jeszcze był młody i dostał kość taką wędzoną albo ucho to warczał jak się do niego podchodziło bądź wyciągało rękę, nie podobało mi sie to ale nie miałam odwagi podejść bo trochę sie bałam. Jednak pewnego razu kiedy się sytuacja powtórzyła stwierdziłam że tak nie może być, żebym bała się zabrać swojemu psu, swojemu przyjacielowi cokolwiek. I podeszłam do niego i mimo że warczał zabrałam mu kość mówiąc tylko powoli "nie wolno" i zabrałam i nic sie nie stało, powtórzyłam to jeszcze ze dwa razy i potem mogłam zabierać wszystko i warczenie się skończyło. Pozatym jeśli chodzi o kości czy podobne smakołyki to w psach się coś budzi, czują ten zapach, jakis zew krwi, jakaś dzikość sie wtedy chyba wyzwala i dlatego tak sie zachowują ale nie sadzę że ugryzą, no chyba że ogólnie należą do agresywnych psów. Takie jest moje zdanie laika:) zawsze sie śmieję bo Grzegorz mój mąż mówi, że jakby jego pies go ugryzł to on go potem też ugryzie Wink

Daga i Goldi · Gość

Gocha2606 · Wysłany: Sob 1:30, 06 Mar 2010 Temat postu:

Przemku, nie obrażaj się, z każdego Twojego postu bije bezgraniczna miłość do Nulki i nie ma w tym nic złego, ale najpierw zasady, potem - rozpieszczanie.

A co mnie niepokoi?
Proszę bardzo:
- pieszczoty i głaskanie - kto rozpoczyna? Nulka przychodzi, nastawia się, łasicuje i... nie możecie jej odmówić, prawda? ( to wynika z Twoich postów, no, chyba, że źle zrozumiałam opisy) rozumiem, to jest strasznie fajne, a poza tym wydziela się nam i psu oksytocyna, ale jeżeli głaszczesz ją, bo ona tak chce, to pozbawiasz się wielkiego narzędzie kontroli psa. Robisz dokładnie to, co robisz np. rano z dzieckiem, które przychodzi się przytulić,
- wyleguje się na kanapie - kto decyduje o tym, że pies tam wchodzi? ona sama czy jest to tylko a Wasze wyraźne zaproszenie? Jeżeli to Nulka wybiera kanapę, to porównaj to z dzieckiem - też zawsze może wejść na kanapę, prawda? A jeżeli w dodatku dodamy do tego głaskanie na kanapie - to jest super wypas.
- zabawki - ma do dyspozycji piękne zabaweczki, ale czy one są jej czy Wasze? czy są do dyspozycji cały czas czy Wy je wydzielacie i chowacie?
- kontakty z dzieckiem - kto decyduje o ich rozpoczęciu, przebiegu i zakończeniu? Bo z twojego opisu wynika, że Nulka - wracamy do dziecka, ono tez ma swoje zabawki, zawsze dostępne,
- jedzenie - jest z ręki, a ucho trafiło do Nulki jak? za coś? i bez trzymanki? - to tak jak przykładowo z batonikiem, który dajesz dziecku na deser ot tak sobie,
- kto decyduje o tym, gdzie pies wchodzi, a gdzie nie - co Nulka robiła w kuchni kiedy poszedłeś wynieść talerz? - poszła z Tobą tak jak ciekawskie dziecko, które może załapie się na batonika....

Nie wiem, czy dobrze to wytłumaczyłam. Piszę to, co wynika wprost z Twoich postów i nie obrażaj się, nie jest moją intencja Ci dokuczać tylko pokazać, jak łatwo jest ulec tym słodkim, wielkim oczom i rozmachanemu ogonowi. Sami nawet nie wiemy kiedy to pies decyduje o wszystkim, a nie my. Rozpuszczać i rozpieszczać można, a nawet należy ale najpierw trzeba psu pokazać, jakie są zasady, nauczyć go, co mu wolno, a czego nie - bo inaczej wlezie nam na głowę i może być niefajnie.

Przemas od Nulki · Wysłany: Sob 13:21, 06 Mar 2010 Temat postu:

marta.bajowa · Wysłany: Sob 13:28, 06 Mar 2010 Temat postu:

Warna. · Wysłany: Sob 14:36, 06 Mar 2010 Temat postu:

Zawsze jak czytam, że najpierw zasady, a potem rozpieszczanie, to myślę sobie tak:
Beza jest z pewnością rozpieszczona, głaszczę ją, gdy przychodzi, nie jestem konsekwentna, bawimy się głównie wtedy, gdy ona tego chce, a ona NIGDY nie pokazała mi zębów, nigdy się nie zmarszczyła.

A z Nero już opisywałam sytuację z przeszłości - raz zawarczał i wtedy został przywołany do porządku - kość i tak została mu zabrana i jakoś nigdy potem tego nie spróbował.

Generalnie brakuje mi indywidualnego podejścia do psów - mówimy: rób tak i tak. A dlaczego dla dzieci nie ma uniwersalnej recepty? Czym się różni wychowanie dziecka od wychowania psa?
Moja mam była bardzo konsekwentna w wychowywaniu mnie. Co to dało? Poczucie odrzucenia, poczucie niższej wartości (oprócz oczywiście wielu pozytywów!). czy to oznacza, ze wychowywała mnie źle? Nie przyszło by mi to nawet do głowy. Gdyby wychowywała inne dziecko, o innej psychice, to możliwe, że właśnie tak byłoby najlepiej. Dla mnie zdecydowanie nie było, bo byłam zbyt wrażliwa na tak "zimny chów". Z psami z pewnością jest tak samo - jeden potrzebuje więcej czułości, drugi mniej, jednemu rozpieszczanie przeszkodzi w karności, drugiemu nie. Dlatego tak trudno dawać jest rady na odległość nie znając osobiście ucznia, czy pacjenta. Smile

marta.bajowa · Wysłany: Sob 14:52, 06 Mar 2010 Temat postu:

Warna, ja Cię rozumiem i to wszystko prawda, ale są ogólne zasady, które żadnemu psiakowi nie zaszkodzą Smile

Indywidualne podejście jest szalenie ważne, ale podstawy dla każdego są niemalże identyczne.

Każdy jest inny, ale raczej żaden rodzic nie pozwoli małemu dziecku samemu smażyć frytek, przechodzić przez ruchliwą ulicę bez opieki zanim maluch nie dorośnie czy poczęstować piwem kilkulatka. I zapobieganie tym sytuacjom nie spowoduje u dziecka stresu bo takie są zasady bezpieczeństwa i podstawowe zasady. Faktem jest jednak to, że ogromne znaczenie ma to, w jaki sposób przekażemy te zasady dziecku.

Przemas od Nulki · Wysłany: Sob 15:52, 06 Mar 2010 Temat postu:

Marta, dzięki za głos w dyskusji. Jeśli więc pozwolisz, odniosę się w kilku słowach.

Wydaje mi się, że Warna trafiła w sedno sprawy - uniwersalne radzenie na odległość na podstawie samych tylko wpisów, w których ktoś subiektywnie podaje to, co jego zdaniem jest ważne, jest wyższą szkołą jazdy i niestety może być zawodne czy nietrafione. Nie dlatego, że ktoś ma złe intencje, ale dlatego, że każdy pies to jednak indywidualny przypadek. Jeśli jednak uważasz, że zaniedbaliśmy jakieś najbardziej podstawowe zasady w prowadzeniu Nuli to je wskaż proszę. Bo z twojego wpisu nie do końca wynika czy mówisz ogólnie czy konkretnie o nas.

Powiem ci też szczerze, że dziś z perspektywy czasu jestem niemal pewien, że w pewnym sensie zaszkodziła nam (zaproponowana chyba właśnie przez ciebie) propozycja, by jeszcze bardziej redukować Nuli karmę light niz zalecane dawki i że nic jej się z tego powodu nie stanie. Ano stało się, bo zaczęła walczyć o jedzenie.

Czas też pokazał ponad wszelką watpliwość, że trzeba było odejść od karmy light na rzecz karmy weterynaryjnej dającej uczucie sytości. To akurat zaproponowała Agata Emi za co jesteśmy jej wdzięczni, bo wyciagnęła nas z nie lada problemu a co najważniejsze - pomogła w ten sposób Nuli. Pies ładnie schudł, ale przestał rzucać się na jedzenie.

Nie jest moją intencją was dziewczyny poróznić, ale słowa te kieruję Marto do ciebie jako dowód na to, że jednak bywają różne drogi dochodzenia do sukcesu, jak i różne powody psich zachowań.

Niemniej dziękuję w tym miejscu wszystkim, którzy na różne sposoby starali się nam zawsze życzliwie pomóc. Nie myli się tylko ten, kto nic nie robi. I wydaje mi się, że dotyczy to zarówno tych, ktorzy adoptowali psa, jak i ludzi o większym, profesjonalnym poziomie wiedzy w danym temacie. Nawet nasz Jacek przyznal kiedyś w którejś dyskusji, że z czasem zmienil zdanie w jakimś tam temacie.

marta.bajowa · Wysłany: Sob 16:31, 06 Mar 2010 Temat postu:

Jasne, że każdy pies to indywidualność.

Jeśli chodzi o karmę, jej rodzaje i dawkowanie. Niestety nie wiedziałam, że Nula jadła jeden raz dziennie Sad

Podczas odchudzania psa ja zazwyczaj dzielę dawkę nawet na 3 porcje. Problem z warczeniem na Was przy jedzeniu niekoniecznie wynikał z głodu, choć jak najbardziej mógł (ale nałożyło się na to kilka spraw jeśli dobrze pamiętam). Warczenie to problem wychowawczy i mogło do tego również dojść gdy Nula była rozdrażniona chorobą bądź po prostu poczuła się w Waszym domu na tyle pewnie, że postanowiła sprawdzić ile jej wolno i co Wy na to. Faktycznie z odchudzaniem wyszła nieco ironiczna sytuacja, bo wraz ze zmniejszeniem Nuli dawki by zmniejszyć ilość pokarmu, ale i pozwolić żołądkowi się nieco skurczyć był on rozpychany jedną porcją jedzenia.

Bary, który miał problemy z obroną zasobów, gdy przybył do mnie ważył ponad 40kg i można było zapomnieć o podejściu do niego gdy jadł. Mimo to po pewnym czasie pies bez problemu pozwalał mi przechodzić obok siebie gdy jadał już z miski, a przed przeprowadzką do nowego domu ważył 32kg. Dlatego uważam, że u Nuli niekoniecznie odchudzanie mogło mieś bezpośredni związek z warczeniem. Poza tym nie jadła dawek głodowych.

Nie wiem co miałeś na myśli mówiąc, że nie wiesz czy piszę ogólnie czy akurat o Was. Jeśli chodzi o odchudzanie- to mówiłam o Nulci, by znów nie przytyła bo to kolejny stres z odchudzaniem. O dominacji mówiłam jako o nurcie szkoleniowym, który jest już nieaktualny ze względu na dogłębniejsze poznanie psiej psychologii i behawioru.

Bezdyskusyjne jest jednak to, że nic nie zastąpi poznania psa i jego sytuacji w kwestii rozwiązywania większych problemów wychowawczych.

Daga i Goldi · Gość

A tak dodam tylko Przemas, że niepotrzebnie się denerwujesz postami krytyki. Ja np. uwielbiam czytać Wasze Nulkowe przygody, bo są one tak przepełnione miłością, że mogę odszukać podobną tylko między Goldinową a mną.

Tak sobie myślę, że te martowe sposoby to takie forumowe złote myśli! Oby pomogło.

Trzymam za was kciuki Smile

BiGRobin · Wysłany: Sob 20:01, 06 Mar 2010 Temat postu:

Każdy pies jest inny, my też rozpieszczamy psy, nasz poprzedni Cezar był rozpieszczany i Robin tez jest, czasem sam przychodzi sie tulić a czasem my przytulamy się do niego i zarówno jeden jak i drugi jest pełnoprawnym domownikiem i jakoś im to nie zaszkodziło. Mogę zabierać mu co tylko chce, chociaż nie zawsze chce oddać swoje zdobycze, mogę wsadzić mu pół ręki do pyska i nic. Może trafiliśmy akurat na takie psy, a może mamy swoje sposoby, nie zawsze zgodne z zasadami z mądrych książek. Robinek na początku był trochę ostrożny, nie wiedział na ile sobie może pozwolić, na wygłupy reagował lekkim wycofaniem i niepewnością. Teraz po pięciu miesiącach juz całkiem się zżył, niczego sie nie boi i chyba jest szczęśliwy i zachowuje się prawie tak jak nasz poprzedni Cezar. Rodzina mówi, że bardzo sie zmienił i upodobnił do poprzedniego Cezara i chyba właśnie to jest kwestia naszego podejścia i wychowania.

Agata_Emi_Lili · Wysłany: Sob 20:14, 06 Mar 2010 Temat postu:

To i ja dorzucę swoje 3 grosze. Generalnie zgadzam się ze wszystkimi po trochu

Każdy pies jest inny, bo każdy to indywidualny zlepek genów, doświadczeń życiowych i nabytej wiedzy. Podejście indywidualne do psa jest jak najbardziej wskazane, ale polega ono na poznaniu priorytetów psa i wykorzystaniu ich do uzyskania porządanego przez nas celu (czy to w szkoleniu, czy wychowywaniu, czy nawet rozpieszczaniu).
Jednak wszystkie te psy należą do jednego gatunku "pies domowy" - i dlatego pewne zasady (o których pisze Marta czy Gocha) są uniwersalne i można je stosować z powodzeniem w stosunku do każdego psiego indywiduum.

Przemas od Nulki · Wysłany: Sob 21:03, 06 Mar 2010 Temat postu:

Katarzyna_Margo · Wysłany: Sob 21:34, 06 Mar 2010 Temat postu:

Agata_Emi_Lili · Wysłany: Sob 21:40, 06 Mar 2010 Temat postu:

Przemku, coś czuję, że frustracja i nerwy związane z ciągłymi problemami z Nulką zaczynają dawać o sobie znać :-(
Twoje "ataki" i chwilami mało przyjemne uwagi pod adresem Gochy i Marty są zdecydowanie nieuzasadnione. Dziewczyny chcą pomóc, są życzliwe, ale mam wrażenie, że Ty nie chcesz ich tak odbierać :-(