ARON ma już dom

Agata_Emi_Lili

Wczoraj pod opiekę fundacji trafił 7-letni golden z warszawskiego schroniska na Paluchu. Chłopak spędził tam 2 miesiące w oczekiwaniu na odbiór przez właściciel, który został namierzony i poinformowany, ale się nie zjawił :-(
W związku z tym schronisko przekazało go pod naszą opiekę.
Dziękujemy pracownikom Palucha za opiekę nad psiakiem oraz zaufanie i sympatyczny początek współpracy

Nasz nowy podopieczny przebywa obecnie u Lidki i Piotrka w Piasecznie. Jest grzeczny, bardzo radosny i ma dużo energii i siły, które pożytkuje bardzo ciągnąc na smyczy.

Agata_Emi_Lili

a to kilka fotek zrobionych w schronisku i opis zrobiony przez opiekuna:

Piękny przedstawiciel rasy Golden retriever. Jest bardzo łagodny, posłuszny i inteligentny. Psiak reguje na komendy: "siad" i "podaj łapę" Wink

Pięknie spaceruje na smyczy, chętnie też biegnie przy nodze opiekuna, co pozwala mu trochę spożytkować swoje dość duże zasoby energii Wink

Chętny do zabaw z opiekunem, delikatny w kontaktach z człowiekiem, potrzebuje też odpowiedniej dawki ruchu.

Ewa i Azja

Piękny pies i z pyska mu tak mądrze patrzy. Aż wstyd być przedstawicielem rasy ludzkiej.

Trafficowy kocyk

AstoniNinka

Zastanawia mnie jakim trzeba być człowiekiem zeby spokojnie spać wiedząc, ze Twój przyjaciel czeka na ciebie wyglądając z utęsknieniem zza krat schroniska... Brak mi słów ... A psiak cudny, mądrze mu z oczu patrzy. Mam nadzieje ze teraz będzie juz tylko lepiej

Agata_Emi_Lili

Agata_Emi_Lili

Aron w opinii Lidki:

Aron dogaduje się dobrze z psami, suczkami, szczeniakami. To typowo domowy pies, grzeczny i bezproblemowy, kontaktowy i przyjacielski. Lubi spędzać czas w ogrodzie, na ogrodzonym terenie przychodzi na zawołanie, zna podstawowe komendy.

Agata_Emi_Lili

Emilkowa

Co to za ranka na łapie psiaka ? Sad

Agata_Emi_Lili

Miał usuwanego guza z nogi przy okazji kastracji.

Justyna&Dandi

No więc tak. Aronek jest strasznie fajnym, radosnym psiakiem :serce: Trochę nieposkromionym, na pewno trzeba z nim sporo popracować. Ale mam wrażenie, że jeśli pozna i przyzwyczai się do kogoś lepiej, to przy nawet niewielkich nakładach czasu i cierpliwości da się go fajnie ułożyć.

Psiak ucieszył się na mój widok, mimo że się nie znaliśmy, przecież, do samochodu wparował jak rakieta, jak tylko otworzyłam mu drzwi z tyłu. Zwiedził cały samochód w totalnej ekscytacji przeskakując z siedzenia do bagażnika i wariując Wink

Ale szaleństwo trwało tylko do czasu ruszenia. Trochę się bałam, że będzie się starał przechodzić do przodu albo wskoczy mi na głowę Wink

Ale nic takiego się nie wydarzyło. Jak tylko ruszyliśmy, Aronek przestał się przemieszczać po aucie, siedział sobie grzecznie, czasem się kładł, ale rzadko. Bardzo dyszał, więc musiał być w niezłym stresie i ekscytacji, ale nie wydawał żadnych odgłosów, nie łaził, siedział raczej w jednej pozycji. Jak kilka razy starałam się go namówić do położenia się, klepiąc lekko w siedzenie koło niego, to kładł się nawet, ale na chwilę. Co miło mnie zaskoczyło, to że po dojechaniu na miejsce i otwarciu jego drzwi nie próbował mnie staranować i wyskoczyć za wszelką ceną, ale zaczekał aż mu to w pełni umożliwiłam.

Chłopak bardzo ciągnie, trzeba będzie poświęcić sporo czasu oduczeniu go tego. Na pewno nie pomaga ekscytacja i rozkojarzenie - on nie patrzy na człowieka, będąc na smyczy, nie interesuje go drugi koniec sznurka. Może to kwestia też mojego przyzwyczajenia do niego, ale mam wrażenie, że w drodze powrotnej do samochodu trochę lepiej reagował na moje zawołania i w ogóle na mój głos, próby zwrócenia jego uwagi na siebie, korygowanie kierunku marszu.
Jest bardzo ciekawski, wtrynia nos we wszystko, ale - co dla mnie dziwne, bo Dandi ma dokładnie odwrotnie - ciągnie raczej to miejsc związanych z człowiekiem - koniecznie chciał kilkakrotnie wejść w otwarte drzwi jakiegoś sklepu, zamiast na trawnik - ciągnął na schody i obwąchiwał murki i chodnik. Kiedy czekaliśmy na wejście do gabinetu ewidentnie chciał skupienia całej uwagi na nim, kiedy próbowałam skorzystać z telefonu i przestałam go głaskać i do niego mówić - zaczął pomrukiwać i popiskiwać. Wróciły głaski - wrócił spokój. W końcu położył się na boczku wystawiając brzuchol do głaskania :serce:

Nie jest w żaden sposób bojaźliwy, do poczekalni wparował bez problemu, tak samo do gabinetu, z zachwytem i entuzjazmem przywitał dr Irenkę, której po krótkiej chwili władował się na kolana Very Happy

Generalnie krążył między nami - obiema klęczącymi na podłodze - i się ocierał, przytul, nastawiał zadek do głaskania, z uśmiechem od ucha do ucha. Dał się dość spokojnie zbadać - i zęby i oczy i brzuch, trochę mniej chętnie łapy, na których ma dziwne odbarwienia. Dr Irenka nie wie, z czego te przebarwienia mogą wynikać, ale wyglądają na stare, wylizywane przez długi czas. Najgorsze było bez wątpienia pobieranie krwi. Na stojaco Aron nam się wyrwał. Kiedy udało nam się go skłonić do położenia się, wyrywał strasznie łapkę, koniecznie chciał wstawać i kłapał paszczą (nie agresywnie, raczej - jak to określiła Pani dr - jakby odganiał upierdliwą muchę). Efekt był taki, że wszystko było we krwi

Pies, podłoga jak u rzeźnika, nasze ręce Twisted Evil

Jakby ktoś tam wszedł, uznałby chyba, że próbujemy chłopaka ukatrupić. Na szczęście nic się nikomu nie stało, krew pobrana, pies i podłoga umyte Wink

Co nas po tej historii zaskoczyło, to kompletny spokój przy czyszczeniu uszu - siedział dumnie, nie wyrywał głowy, nie trzepał, nie uciekał, absolutny luz Shocked

Wysnułam teorię, że może to jakaś przeczulica związana z tymi łapkami, skoro mają te dziwne ślady nie wiadomo po czym. Na pewno trzeba to jakoś ogarnąć, bo jak na razie to wiele niepotrzebnego krzyku i stresu po nic.

W drodze powrotnej samochodem Aronek był już całkiem spokojny. Lekko dyszał, ale dużo więcej leżał (już mogłam to nagradzać smakami, co mogło być nie bez znaczenia), spokojnie sobie cichutko egzystował z tyłu.

To jest kochany psiak, nie jest zaniedbany, futro - poza tym, że bardzo linieje - ma w całkiem niezłej kondycji, trochę jest brudny, ale nie śmierdzi, nie ma niczego nieprzyjemnego w jego głaskaniu. Trochę pewnie nabierze ciałka (na razie waży 30 kg), co by się przydało do zakrycia żeber i kręgosłupa, które są za dobrze wyczuwalne jak na razie (na mój gust).

Co do zaleceń - we wtorek trzeba pojechać na zdjęcie szwów z łapki (na brzuchu wszystko super), bo jak na razie jeszcze jedno miejsce wymaga takiego wspomagania. Przekazałam Piotrowi prośbę o przemywanie tego miejsca Octaniseptem albo jodyną. Na uszy nic nie dostał, we wtorek będzie kontrola, czy po dzisiejszym czyszczeniu coś się tam zbiera. Trzeba mu zrobić RTG tylnych łapek. Rzeczywiście, jak wracaliśmy do samochodu zauważyłam, że trochę dziwnie je stawia, tak jakby do środka. Poza tym pies zdrowy na oko, zobaczymy co wyjdzie w badaniach krwi.

Mam nadzieję, że chłopak szybko znajdzie DT, a najlepiej DS, bo myślę, że to będzie ekstra kochany i oddany swoim ludziom psiak. Trzymam za niego bardzo mocno kciuki! Heart

Agata_Emi_Lili

Mamy już wyniki krwi i wychodzi na to, że Aron to zdrowy chłopak

Leciuteńkiej anemii szybko się pozbędziemy, do kontroli za jakiś czas jest też tarczyca, a reszta w super normie

Agata_Emi_Lili

U Arona wszystko w porządku. Niezmiennie Lidka go bardzo chwali, jedyny mankament to ciągnięcie na smyczy, zwłaszcza na początku spaceru.

Dostaliśmy już wyniki histopatologiczne guza usuniętego z nogi - była to mastocytoma o najniższym stopniu złośliwości. Należy obserwować to miejsce i ogólnie skórę Arona, bo guzy komórek tucznych lubią się odnawiać i pojawiać w różnych miejscach, ale bez paniki. Jeśli się coś pojawi, trzeba to po prostu usunąć.

Agata_Emi_Lili

I kilka fotek Arona

Justyna&Dandi

Kochana psia morda, stęskniłam się... Heart