Los psów agresywnych

Pawel

Moja propozycja.
Dożywocie w schronisku. Zaprzyjaźnione schronisko będzie przetrzymywało psy NIE DO ADOPCJI. Małe izolatki-boksy dla psów agresywnych do innych psów i wspólne wybiegi dla psów mogących przebywać w grupie. Schronisko będzie miało stałe wsparcie finansowe i rzeczowe.

Zorkowa

Agata byliście na szkoleniu "Testy behawioralne z procesie adopcji " prowadzone przez Alexie Capra.Ona specjalizuje się w psach agresywnych.(Sama miałam byc na tym szkoleniu ale niestety finansowo nie dałam rady.) Co tam ciekawego dowiedzieliście się?Jakieś pomysły /metody które można przeniesc na nasz grunt.

Katarzyna_Margo

Warna.

A gdzie mialaby si odbywac ta terapia behawioralna?

Katarzyna_Margo

U Pana Macieja. Tam gdzie psy teraz przebywają.

Renata

Jolanta

Warna.

To kiedy otwarcie?

Ela Lorikowa

Dyskusja poroczyla się chyba w niewlaściwym kierunku.
Nadal nie ma odpowiedzi na pytanie, co w CHWILI OBECNEJ zrobić z dwoma agresywnymi psami, a po to chyba wątek zostal założony , żeby zapadły jakieś decyzje.
Dziewczyny, zaczynacie być zgryżliwe- odpowiedzią na czyjeś argumenty nie powinna być ironia i złośliwość.
Jolu, to trochę jak " szklane domy "( wg. mnie ), ale za entuzjazm Cię podziwiam.

marta.bajowa

Tak się zastanawiam czy strach przed utratą darczyńców powinien uczestniczyć w podejmowaniu trudnych lub kontrowersyjnych decyzji? To tak jak by zmieniać sposób adopcji psów bo ktoś ich nie zechce...
Jeśli darczyńcy są przeciwni eutanazji zwierząt niebezpiecznych to czy są w stanie wspierać je dożywotnio lub adoptować?
Mnie wydaje się, że Fundacja jak najbardziej powinna liczyć się z darczyńcami, którzy nas wspierają, ale nie można popadać w takie działania.

Lilka Askanowa

Ja myślę, że na dzień dzisiejszy największe szanse na powodzenie ma dożywotnie zamieszkanie w zaprzyjaźnionym schronisku i tzw adopcja wirtualna - jeśli wejść na stronę fundacji zajmujących się agresywnymi rasami np. rotweilerami - to tam taka forma adopcji istnieje. Myślę, że to warto przemyśleć......
Co do propozycji ośrodka - odważna propozycja i sądzę, że nie należy jej tak od razu skreślać.
Znowu się tutaj podpieram przykładem fundacji rottka.Oni bezpłatnie dostali od pewnej grupy inwestycyjnej miejsce na siedzibę i biuro i wiele innych niezbędnych do działania rzeczy.Oczywiście reklamy tych firm znajdują się na stronie tejże fundacji.
Nie mówię, że napewno coś takiego się uda zrobić - bo pewnie nie należy to do najprostszych na świecie rzeczy ale uważam, że każdy pies jest wart podjecia takiego ryzyka.

Pozdrawiam

Pawel

Gdyby to chodziło tylko o Torę i Porto to by nie było żadnego problemu. Schody się zaczną jak będziemy mieli z dziesięć takich psów. Kwestia czasu.
Umówmy się że ośrodek szkoleniowy pełen specjalistów to mrzonki. Na dzień dzisiejszy miesięczne utrzymanie takiego przybytku to co najmniej roczny budżet fundacji.
Przekazanie psa do schronu wiąże się z zrzeczeniem własności. Ale może jest możliwość wykupienia albo wydzierżawienia kojców. Natomiast trzeba się liczyć z tym że zwierzaki będą skazywane na wegetację w złych warunkach.

edycja:
z tym żadnym problem to może trochę przesadziłem... ale trzeba być dobrej myśli.

Agata_Emi_Lili

Renata

Ja jednak chciałabym otrzymać odpowiedź na pytanie "w czym problem?"

Bo w czymś/gdzieś musi być, skoro taki ośrodek nie powstał ani u Joli, ani gdzie indziej.
I nie ma tu ironii ani zgryźliwości.
Piszecie - szklane domy, mrzonki. A ktoś mówi że trzeba zrobić tak i tak i będzie działać. No to w czym problem??? że tego ośrodka jeszcze nie ma?

Dożywocie w zaprzyjaźnionym schronisku... z datków darczyńców, wirtualne adopcje... A co będzie gdy darczyńca przestanie wpłacać na danego psa? Gdy go zabraknie? I nie zgłosi się następny chętny do wirtualnej adopcji? Przecież nie można nikogo zmusić czy zobligować aby łożył na psa do końca jego życia. Datki są dobrowolne.
A wirtualny opiekun? Jeśli los go nie oszczędzi i spowoduje, że nie będzie mógł wspierać swojego podopiecznego?
Wtedy znowu trzeba będzie się zastanawiać co z psem - to jest tylko odsunięcie problemu w czasie.
Z innej strony - czy pies który przebywa w schronisku jest szczęśliwy? Szczęśliwy że żyje? Czy to , że tylko żyje - dostaje michę, wodę, ma gdzie spać - spowoduje, że jest w stanie "dobrostanu"? Czy pies agresywny, któremu pozwalamy żyć w warunkach schroniskowych "coś " z tego życia ma?
Czy ocena dobrostanu takiego psa w kontekście "pięciu wolności" jest pozytywna ? Zwłaszcza golden retrievera, który we wzorcu psychologicznym ma "wpisaną" współprace z człowiekiem. Jeśli dla takiego psa kontakt z człowiekiem jest źródłem stresu, w wyniku którego jest agresja - moim zdaniem trudno tu mówić o dobrostanie. W związku z tym czy my mamy prawo skazywać psa na długotrwałe cierpienie psychiczne?
Z drugiej strony - czy my mamy prawo skazywać psa na śmierć?
Coś trzeba wybrać ....
Takie jest moje zdanie.