AZJA

Ewa i Azja

Azja wita wszystkich forumowiczów ze słonecznej Wilgi. Chwilowo z łóżeczka. Jest tak przerażona nowym miejscem, że uciekła w najdalszy kąt, czyli do mojego łóżka. Pod głową poduszka z jasieczkiem, reszta na prześcieradle z wielbłądziej wełny. Jasiek jest cały mokry, bo tak się śliniła, ale już przestała. Nie protestuje, kiedy do niej podchodzę, nie ma nic przeciwko drobnym pieszczotom. Zdjęłam jej obie obroże, tę przeciwstresową również. Chyba jej ulżyło. Dalsze informacje będą po wstaniu z łóżeczka.

Jesteśmy po pierwszym spacerze. Jest fatalnie Shocked Azja nie tylko odmawia picia i jedzenia, ale też siusiania. Chodziłyśmy dookoła domu kilka razy i... nic. Wyszłyśmy więc za furtkę, ale też nic z tego nie wyszło. Zszokowała mnie sposobem chodzenia na smyczy. Ona cały czas mnie obserwowała i starała się dopasowywać. Żadnej własnej inicjatywy (zobaczę jak pachnie pod tym krzaczkiem, sprawdzę co jest za tym drzewem). Szła na ugiętych łapach, co i raz z lękiem zerkając w górę. Było jedno odstępstwo. Znalazła kawałek błota w koleinach wyżłobionych przez ciężarówki z budowy i nie bacząc na nic położyła się na chwilę. Postałam nad nią, ale jak tylko zobaczyła, że odwracam się w kierunku naszej marszruty, natychmiast wstała i karnie potruchtała przy nodze. Słowo "karnie" jest tu chyba kluczowe. Coś musiało stać się w przeszłości, że tak bardzo się stara. Ale może się mylę. Może ten model tak ma. Może po prostu jest perfekcjonistką. Zobaczymy co przyniesie jutrzejszy dzień. A noc spędzimy pewnie w jednym łóżku. Przesunęła się pod ścianę, więc połowa została dla mnie.

Katarzyna_Margo

anialada

Trzymam kciuki za to, żeby stało się to bardzo szybko i na to liczę. Pamiętam początki u nas, więc wiem jak to może być frustrujące jak ma się w domu goldena, który się gdzieś umiejscawia i nie chce jeść.

Liczę ma pozytywne wieści niedzielne. Uściski energetyczne dla Ewy i Azji.

Gośka&Bella

Ewa i Azja

Już trzeci raz piszę relację z drugiego dnia pobytu Azji w Wildze. Dwie pierwsze wersje wcięło. Trudno. No więc Azja je! Wprawdzie tylko w łóżeczku, ale z wielkim apetytem. Zaczęłyśmy od rana. Najpierw był plaster szynki położony na łapce. Zniknął po moim wyjściu z sypialni. Potem były grudki białego sera, wyjmowane z jej miski, która była w zasięgu wzroku Azji, ale przecież poza łóżkiem! Serek pychota! Konsumpcja zaczynała się już przy mnie. Były też kluseczki francuskie, taki suchy-mokry pokarm dla psów. Zjadła 2/3 torebki, bo reszta należała do Toffika. On jednak nie miał na to ochoty. Potem był spacer i wreszcie siusiu, bardzo dłuuuugie. Było też wąchanie Toffika pod ogonem. On w tym czasie stał jak zaczarowany, a jak ona skończyła, to on poszedł wąchać wrzosy. Myślę, że Toffi lepiej rozumie Azję niż ja. Sam jest przecież psem po traumatycznych przejściach i pozwala Azji w jej tempie przyzwyczajać się do nas.
Drugi spacer nie był łatwy. Za dużo wrażeń, za dużo ludzi. Reakcja Azji na widok człowieka - paniczna ucieczka. Ale chwila rozmowy z nią i zaraz podchodziła do człowieka na ugiętych nogach, dawała się wygłaskać, wycałować po pyszczku. Psy (york shire i shiah tzu) do niej nie podchodziły. Musiały wiedzieć, że ona sobie tego nie życzy. Wrażeń było tyle, że po powrocie wtrząchnęła resztę francuskich kluseczek po Toffiku i całe swoje śniadanie - karma fundacyjna pomieszana z białym serem. O trzecim spacerze mogłam tylko pomarzyć, Był kategoryczny sprzeciw.
Kasia zasugerowała, żebym jej jednak założyła obrożę z feromonami. Ponieważ zakładanie obroży skojarzyło jej się ze spacerkiem, więc znowu zaszyła się w kącie łóżka. Na szczęście na chwilę tylko, bo przyszła pora kolacji. Znowu karma fundacyjna, tym razem wymieszana z puszką Toffika. Wyjedzone wszystko do czysta! Niestety, znowu w łóżeczku. Jutro planuję kupić i ugotować kurczaka. Mam nadzieję, że zapach wywabi ją do miski.
Martwi mnie tylko jej siusianie. Ania mówiła, że ona na spacerach nigdy nie robiła siusiu, tylko po powrocie, w ogrodzie. Ja spuszczam ją ze smyczy zaraz po zamknięciu furtki, ale ona jak strzała mknie natychmiast do swojego (mojego!) bezpiecznego łóżeczka. Może jutro nabierze większej pewności siebie i zabierze się za eksplorację najbliższego otoczenia. Dzisiaj jeszcze spróbuję wyprowadzić ją na krótki spacer, żeby przeczyściła sobie pęcherz.
Hurrra! Leży teraz na środku łóżka w pozycji zrelaksowanego goldena! Na boczku, z łapkami luźno rozrzuconymi. Tylko gdzie ja będę spała? Może na materacu ortopedycznym Majorka?
Będzie dobrze!

Ewa i Azja

Melduję, że spacer wieczorny udał się! Było siusiu Smile

Miałam nadzieję na więcej (w końcu apetyt nam dopisywał). Na smyczy nic nie wyszło. Po spuszczeniu był znowu sprint do domu i do łóżeczka. Trudno. Poczekamy do rannego spacerku.

Agata_Emi_Lili

W przypadku Azji idealnie sprawdza się reguła, że po zmianie "okoliczności przyrody" pies (niestety) cofa się nieco i wraca do zachowań, a w tym przypadku strachów, których już nie miał lub które były już bardzo malutkie w znanym miejscu.
Mimo przysłowiowych "dwóch kroków w tył", w nowym domu oswajanie się ze strachami trwa już dużo krócej i świetnie to widać na przykładzie Azji. U Ani szło to wszystko znacznie wolniej i trudniej, teraz przerabiacie to samo, co DT, ale w ekspresowym tempie.
Tofffik na pewno pomaga Azji i to bardzo.

Z każdym dniem będzie coraz lepiej !

Ewa i Azja

Ufff! Toffi robi co może, ale też może niewiele. Dziś rano Azja po raz pierwszy warknęła na Toffika. Oboje uznaliśmy to za dobry znak - oznaka nabierania pewności siebie. A chodziło o to, że po obfitym śniadaniu (podane do łóżka fundacyjne chrupki zmieszane z białym serem, wymiecione do czysta) próbowałam namówić ją na poranny spacer. Toffi tańczył koło łóżka i usiłował ją przekonać, że to fajny pomysł. Skoro jednak warknęła, wyszliśmy z domu oboje i daliśmy jej spokój. Ponieważ ma założoną obrożę spacerową, więc znowu leży w kąciku i udaje, że jej nie ma.
Noc należała do trudnych. Były przepychanki o dominację w łóżku. Nie chciała mnie wpuścić! A potem rozbolał ją brzuszek. Za nic jednak nie dawała się wykopać z wyra. Ciemno, zimno i tak obco! Dopiero parę minut po piątej, gdy nieco się rozwidniło siłą ją wyciągnęłam i na smyczy wyprowadziłam przed dom. Oddaliłyśmy się kilka kroków od schodów i uwolniłam stwora. Natychmiast pobiegła w róg działki i nawaliła kupsko. Potem przebiegła w drugi róg i spokojnie posiusiała. Ale to był już koniec penetracji otoczenia. Truchcikiem pobiegła pod drzwi i do łóżeczka, gdzie zalega do teraz.
Wydaje mi się, że nie jest źle. Wychłeptała prawie całą miskę wody (oczywiście w łóżeczku), je, siusia, kupka. Na resztę musimy poczekać.

anialada

Mam nadzieję, że ten ortopedyczny materac Majora jest wygodny, bo jak tak dalej pójdzie to będziesz musiała się tam przenieść Smile

Mam nadzieję, że Azja się odważy zejść i pozwiedzać okolicę.

U nas na początku robiła siusiu tylko w ogrodzie, a na spacerach dopiero po długim czasie zaczęła, więc cieszę się, że u Ewy od razu robi siu na spacerze.

Ewa i Azja

Materac Majora jest super. Układa się do ciała, a po wstaniu sprężynuje i powraca do pierwotnego kształtu. Szkoda, że Azja nie chce tego docenić. Dla mnie jest trochę za krótki, więc zamierzam walczyć o swoją pozycję w łóżku (przynajmniej na połowie łóżka). Nie dam się wykopać!
Dzisiaj robię Azji dzień wolny. Niech robi, co chce. Teraz chyba najbardziej chce odespać ciężką noc. Niech śpi, a jak pęcherz się przepełni to sama będzie musiała wstać.

Agata_Emi_Lili

Ewa, nie dawaj jej wszystkiego na tacy do wyrka. Niech dziewczyna się pofatyguje po jedzenie, picie, niech wykaże trochę własnej inicjatywy. Na początku będzie strasznie, ale tylko dzięki temu może się przełamać i wywabisz ją z łóżka.

Ewa i Azja

Jedzenie z pewnością jej nie wywabi. Jeśli bolesne parcie na pęcherz i kiszkę stolcową nie jest wystarczającym bodźcem do opuszczenia bezpiecznego łóżka, to jakieś koraliki w misce na pewno jej nie skuszą. W przeszłości już pokazywała jak długo może obejść się bez jedzenia. Nie chciałabym przerabiać tego, przez co przeszła Ania. Dla mnie najważniejsze jest, że w ogóle je, mimo strasznego stresu.

Baszka

Może jednak dobrze ustanowić od początku reguły ...np. spania we własnym posłaniu, miejsca na miski..itp. /odpowiednie odosobnionie/

Wiem, że to znerwicowane 'strachajło'...ale chyba właśnie taki pies powinien od razu mieć poczucie bezpieczeństwa 'swojego miejsca' ...a nie przepychanek na lóżku /Ewa przepraszam Embarassed

/

A w sprawie toalety....wierzę, że nie zrobi na posłanie Confused

...i sama natura zmusi ją do spaceru.

Znam to z autopsji u moich byłych podopiecznych, choć przyznaję nigdy nie miałam na DT aż tak wycofanego psa.

Aśka i Fibi

A ja pozwolę sobie zgodzić się z Ewą... Wszelkie próby zaprowadzania jakichkolwiek reguł w przypadku psa w takim stanie psychicznym po prostu nie mają sensu, przynajmniej tak wynikało z mojego doświadczenia... Jak jej postawić miskę w kuchni nie zje i nie napije się, jak się ją wygoni z łóżka to wcale nie znaczy, że przeniesie się na posłanie tylko znajdzie inny kąt ale będzie dodatkowo straumatyzowana i straci tę odrobinę zaufania do człowieka, którą już ma, bo zły człowiek pozbawił ją bezpiecznego azylu...

Wszystko powolutku i na miarę Azji możliwości. Można będzie próbować niedługo karmić ją na przykład przy łóżku, a nie w łóżku albo na początek w innym miejscu łóżka ale to wszystko w granicach jej strefy komfortu, którą zdaje się Ewa bardzo dobrze wyczuwa...

Ja ekspertem nie jestem ale swoje jedno doświadczenie mam i wiem czym kończyły się zbyt szybkie próby ustanawiania reguł, na które Saba nie była jeszcze gotowa. Porażką i wielkim skokiem w tył Sad

Baszka

No cóż, każdy z DT ma swoje doświadczenia...ja przy tych kilkunastu podopiecznych nauczyłam się, że obojętnie w jakiej kondycji fizycznej a szczególnie psychicznej ważne jest pokazanie podopiecznemu bezpiecznego miejsca które od początku i do końca będzie 'tylko' jego azylem...obojętnie gdzie on sobie wybierze...pod stołem, w kącie,...gdziekolwiek zechce...

Ale mojego łóżka bym mu jednak nie pokazała