AZJA

Ewa i Azja

Dzisiaj podjechał do nas starym volkswagenem święty Mikołaj (sanie ugrzęzłyby w błocie) i przywiózł worek silikonowych zabawek dla Azji i Toffika. Próby były, ale pod moją nieobecność, więc nie ma dokumentacji ani pewności, że Azjatka rozpracowała system wydobywania parówek, a nie Toffik. Popracujemy i pochwalimy sie.
Agatkojavascript:emoticon('

')! Wielkie dzięki!

Agata_Emi_Lili

Czyli komuś zabawki podpasowały

Pytanie tylko komu i czy obojgu

? Myślę, że i Azja się skusi prędzej lub później na wydłubywanie paróweczek.

Gośka&Bella

Nawet jeśli tymczasem tylko Toffik korzysta z tych wszystkich zabawek, dobrze, by Azja go obserwowała. Z czasem na pewno się zdecyduje. Pamiętam, że Belka nauczyla się korzystać z zabawek, gdy Niko i Leo odwiedzali nas z Martą. Chłopaki bezbłędnie wynajdywali zabawki, które zostały po Diunie, przynosili do kuchni, a wtedy Belka je.... odnosiła do sypialni, bo już wówczas czuła, że im się to nie należy Laughing

. Takie były jej pierwsze kontakty z zabawkami. Dopiero po wielu tygodniach zaczęła się bawić, ale przynajmniej zwróciła na zabawki uwagę, widziała, że psy bardzo chętnie po nie sięgają, czuła, że to musi być fajne. Potem, gdy kupilam kong, także któryś z psów Marty wyjadał z niego przysmaki, a Belka tylko patrzyła. Sama nie wiedziała do czego to służy. Ale po jakimś czasie się nauczyła.

Ewa i Azja

Zainteresowanie Azji było. Czuła parówki cielęce i dokładnie sprawdzała moje ręce, bo nimi pachniały, ale bała się wziąć do pyszczka zabawkę. Kiedy wypadła z niej parówka, połknęła ją od razu, łapczywie, wąchała, kiedy podsuwałam jej pod nos gryzaka, ale za chwilę odwracała głowę. Zastanawiam się, czy to nie jest taka blokada, którą jej założono, żeby niczego nie brała samodzielnie. Major miał taką przy krawężnikach i trzeba było znać hasło (proszę, możesz iść), żeby wszedł na jezdnię. Może ona też potrzebuje jakiegoś zaklęcia?
Azjatka cały czas obserwuje, jak Toffi się bawi, jak przeciągamy się sznurkami, jak turlam mu piłeczkę. Żadnego zainteresowania. Ale myślę, że te gryzaki do wypełniania smakołykami spełnią swoją rolę. Ona zrobiła się strasznie łakoma i myślę, że przez żołądek trafimy w końcu do rozumku, który załapie o co chodzi z tymi zabawkami. Bo w ogóle to codziennie ma po kilka minut więcej radochy. Już nie tylko na spacerach, ale jak wyjdzie sama do ogrodu i tarza się w trawie, jak dostanie coś smacznego do pysia, jak się wtuli we mnie, czy wita się z moim bratem. Z dnia na dzień jest coraz bardziej pogodna, ale wciąż jeszcze czujna i przywierająca do podłoża, gdy spadnie gazeta albo ja przejdę zbyt szybko obok niej. Nie ulega wątpliwości, że jesteśmy na dobrej drodze, by wyciągnąć z Azulki prawdziwie goldenią naturę.
Wesołych Świąt!

PS. Właśnie chodzimy na ugiętych łapach, bo nakrzyczałam na Toffika (szeptem!). Zaczął szczekać pod drzwiami na jakieś zwierzę, które przyszło na taras dożywić się (jest tam miska dla dzikiego kotka-stołownika), a ja nie chciałam, żeby obudził mi brata. Toffi nic sobie z tego nie robi, a Azja już jest cała spięta. Strasznie wrażliwe i delikatne z niej stworzonko.

Paula i Goldisia

Azjuniu dziękujemy Ci pięknie za życzonka

My życzymy Tobie byś się już tak nie bała i korzystała z życia na całego. Wiesz, jutro Wigilia to będziesz mogła sobie pogadać ze swoją Panią Wink

Pozdrawiamy i miziamy Cię za uszkiem albo po brzuszku, albo tu i tu

Ewa i Azja

Bardzo dziękujemy! Pozdrawiamy świątecznie

! Życzymy owocnych rozmów wieczorową porą!

Ewa i Azja

Witamy noworocznie! Nawet w naszej leśnej głuszy dzicy ludzie urządzili nam o północy kanonadę na pobliskiej polance. Psy ganiały z pokoju do pokoju, a koty kryły się pod sufitem. Na szczęście trwało to tylko 2 minuty i zapanowała CISZA absolutna.
Dziś urządziłam psom kolejną atrakcję. Miałam zaproszenie na noworoczny obiad i pojechałam z Azją i Toffikiem. Nie chcę, żeby im się jazda samochodem kojarzyła wyłącznie z wizytą u weta. Weszły, a ściślej - zostały przeze mnie wciągnięte na smyczach do domu mojej przyjaciółki, położyły się na dywaniku przy drzwiach i nie ruszyły się przez 3 godziny. Azja sobie podsypiała, Toffi, który zna ten dom, ale boi się po nim chodzić, cały czas czuwał. Po powrocie do domu wypiły po dwie miski wody i dopiero im odpuściło.
Zdecydowanie Azja nie jest jeszcze gotowa na żadne atrakcje. Wydawało mi się, że już czuje się pewniej. Nawet zastanawiałam się, czy nie przyjechać z nią do Warszawy na jeden z fundacyjnych spacerów. Po domu wreszcie chodzi swobodnie, w ogrodzie pełen luzik. Kiedy Toffi przejdzie pod bramą i zacznie się oddalać, przywołuje go szczekaniem i czeka z tyłkiem uniesionym do góry, zachęcając do zabawy. Spacery z moimi koleżankami i ich psami też są bezproblemowe. Ale to się dzieje na terenie, który już uznała za swój. Gdzie indziej nadal jest strasznie. Poczekamy. Będziemy próbować dalej cywilizować oba kundle Wink

Ewa i Azja

Pisałam już, że Azja wreszcie po trzech miesiącach zaakceptowała nasz ogród i z radością po nim biega, tarza się w zmarzniętej trawie, szczeka przy płocie na Toffika. Po ostatnich wiatrach z drzew spadło dużo suchych gałęzi. Przed chwilą Toffi znalazł wielgachny konar i ganiał z nim na straszliwym gazie dookoła skalniaka. Azjatka mu pozazdrościła i też sobie znalazła patyczka. Usiadła na trawie i zaczęła go wiórować Laughing

Nie chciałam jej płoszyć i nie uwieczniłam tego historycznego momentu, ale strasznie się cieszę. To była jej pierwsza u mnie prawdziwie psia radocha

Alicja i Wera

Cieszymy się razem z Tobą!

Joanna i Bizia

Ale fajnie, bardzo się cieszę.

Frankowe Zajki

Takie małe a cieszy

Agata_Emi_Lili

Ewa, to na pewno ogromnie radosne i wzruszające chwile dla Ciebie

Ale dla nas też. Oczami wyobraźni widzę Azjatkę wiórującą patole i biegającą radośnie po podwórku.