To pies wybiera człowieka. Jami wybrała mnie.

Gość

Witajcie Kochani. Czytelnikiem forum jestem już od dawna. Tymbardziej kibicem wszystkich Goldenków w drodze do szczęścia.
Moja przygoda z psami zaczęła się od dziecka. Zresztą nie tylko z psami. W bloku na warszawskim grochowie było miejsce dla motyla znalezionego w listopadzie na klatce schodowej i dla porzuconej tchórzofretki. Na czas leczenia zawitał też do mnie jeż, nie licząc ptaszków, chomików, kotków i piesków. Działo się tak zapewne z powodu bliskiego sąsiedztwa weterynaryjnego wydziału SGGW, oraz moich częstych wypraw na łono natury. Tak więc od zawsze to potrzeba zwierzaka była dla mnie priorytetem. Jako dziecko, a potem już mężatka swoje losy związałam z Puckiem - jamniczkiem długowłosym. Pucuś dożył sędziwego wieku. Był moim przyjacielem 15 lat. Gdy córka skończyła 5 lat zaczęłam na powrót myśleć o czworonożnym przyjacielu. W tamtym czasie mieszkałyśmy w kawalerce, w centrum. Od zawsze moim marzeniem był Golden. Rzeczywistość oczywiście zweryfikowała moje plany w momencie, gdy na progu pojawiła się sąsiadka trzymając na rękach czarno białego kocurka, którego znalazła na swojej działce. Duduś zamieszkał z nami. Łobuziak był z Niego straszny, taki typowy dachowiec, jak to określała moja babcia. W planach mieliśmy już przeprowadzkę do większego mieszkania, dlatego znów zaświtała we mnie myśl o Goldenie. Jednak i tym razem życie napisało swój własny scenariusz. Pracowałam wtedy pod Warszawą, biuro mieściło się w wynajmowanym budynku. Właściciel posesji znając moje zamiłowanie do zwierząt zaprosił mnie na swoje prywatne podwórko... Wyobraźcie sobie zagrodę z drucianej siatki o wymiarach 2m/2m, po środku buda, wokół pełno błota na pół metra, jakiś stary garnek, masa nieczystości, a na dachu budy - jamniczka długowłosa (niestety tylko z nazwy Sad

) Właściciel posesji przygarnął ją pare lat wcześniej, gdy błąkała się po okolicy. Stała tam na tej wysepce wśród błota i ujadała. Nagle zobaczyłam, że z błotnej dziury pod budą wystaje mały czarny nosek - to szczenię jamniczki - owoc ucieczki i miłości z kundelkiem sąsiadów - wypędzone przez matkę z budy, gdy ta nie chciała już dłużej karmić szczeniaka...
Właściciel wyniósł tą kupkę nieszczęścia poza "wybieg" i położył u moich stóp. Chudzina to była straszna... I ten brzuszek wzdęty jak balonik... I to spojrzenie błagalne...
Oszczędzę Wam szczegółów dotyczących stanu zaniedbania suni.
I tak moje marzenia o Goldenku prysły, bo inna czworonożna istotka zawładnęła mym sercem i tak jest do dziś.
Jami właśnie skończyła 6 lat.

Pasiasta Alicja

Marto, zawsze można dokooptować jeszcze jednego zwierzaka, o ile tylko są możliwości Wink

.

Gość

Chciałabym również zaproponować pomoc ze swej strony. Jak już wspomniałam Asi Axelowej w rozmowie telefonicznej - jestem pracownikiem sieci aptek i drogerii w jednym. Służę Wam zatem moją pracowniczą zniżką, która wynosi 20% na wszystkie artykuły z wyjątkiem lekarstw na receptę. Mogę również pomóc w każdy nie-materialny sposób, jeśli zajdzie taka potrzeba (uszycie ubranka pooperacyjnego, zrobienie zakupów osobie doglądającej pieska, pomoc w utrzymaniu czystości, wyprowadzenie psa, przygotowanie aukcji na allegro, opracowania graficzne, wydruk i roznoszenie ulotek, itd) Pomoc materialna jest na chwilę obecną dla mnie niemożliwa, ponieważ jestem samotną mamą i nadwyżek finansowych raczej nie posiadam.

Gość

Wiem, wiem Alu (witam Cię cieplutko), ale na chwilę obecną Jami czeka szkoła u pana Roberta Drozdy, gdyż nie potrafi dogadać się z niektórymi suczkami na naszym osiedlu. Za chwilkę zbiorę myśli i napisze Wam w czym mamy problem.

Gość

Po rozmowie z Asią, p. Jackiem i p. Robertem mam już pewien obraz sytuacji , który wyjaśnił mi niepożądane zachowania Jami. Była jedyna w miocie, wygryziona przez mamę z budy. Potem mieszkała z nami w centrum, gdzie zaprzyjaźniła się ze wszystkimi w okolicy, jednak tych piesków tam nie było zbyt wiele. Na Grochowie zamieszkaliśmy, gdy Jami miała ponad rok. Z miejsca została agresywnie powitana przez większość suczek-pieszczoszek, w rezultacie czego sama zaczęła tak na nie reagować. Psy przyjaźnie do niej nastawione uwielbia. Zabawie nie ma wtedy końca. Na nieznanym terenie zachowuje się idealnie. Zero zaczepek. W domu - ideał. Grzeczna, posłuszna, cierpliwa w stosunku do dzieci (Ania 12 lat, Michał - 4). Pieszczocha niesamowita.
Ale przejście przez podwórko staje się koszmarem. Tymbardziej, że większość małych suczek, z którymi Jami się nie lubi - biega luzem. Nigdy nie doszło do bezpośredniej konfrontacji. Zaznaczę jeszcze, że gdy Jami wychodziła z moim byłym partnerem - nie była aż tak nastawiona na nie. Łatwiej i szybciej odpuszczała. W momencie, gdy zostałam z dziećmi sama zaczęła nakręcać się spirala. Jami wyczuwa mój stres, koło się nakręca. Dlatego właśnie za radą Asi już w niedzielę zaczynamy szkolenie u p. Roberta. Ja muszę nauczyć się panować nad sytuacją, obydwie musimy.

Gość

Jeśli pozwolicie, to choć w tak skromny sposób chciałabym pomóc i być tu z Wami na tym forum, bo po przeczytaniu go od deski do deski (jeszcze przed zalogowaniem) czuję się jakbym znała Was od lat Smile

Jesteście Wielcy, a i ja chciałabym mieć swój (choć skromny), ale jednak udział w pomocy Goldenom.

Jak tylko Michał zaśnie - wkleję troszkę naszych zdjęć.

Warna.

Witaj Marto,
bardzo się cieszę, że u nas zawitałaś. Pisałaś, że chciałabyś jakoś pomóc.
Ja mieszkam na peryferiach Warszawy, więc jednak nie jest to w okolicach Grochowa i żałuję, bo szukam od 2 lat osoby, która wyprowadzałaby moje psy na krótki spacer w porze obiadowej. Jeśli masz pomysł, jak kogoś takiego znaleźć (oczywiście odpłatnie), to osobiście będę zobowiązana.

A w razie czego będziemy pamiętać o Twojej ofercie pomocy w sprawie apteki. Very Happy

Gość

Witaj Warno,
Miło mi Cię poznać Smile

Oczywiście, że popytam. Jeśli możesz, to podaj mi tylko rejon swojego zamieszkania i dni, w których potrzebna jest pomoc.

Gość

Zdjęcia zgodnie z zasadami będą za 24 h.

Gość

Mam nadzieję, że przyda się Wam również informacja, że nie zawsze trzeba oddać psa, gdy okaże się, że dziecko ma alergię na roztocza jego sierści. Mam namiary na lekarza zajmującego się odczulaniem lżejszych alergii tego typu. Trwa to dość długo, zalecana jest specjalna dieta, leki, ale działa. Jedna kuracja wystarcza na okres około jednego roku.
Pozdrawiam.

Jolanta

Witaj, fajnie, że tu trafiłaś. ;d
Jak bedziesz wklejać fotki, to nie zapomnij o swojej w watku: Psy i my!

Gość

Witam Cię Jolu serdecznie Smile

Możecie nie wierzyć, ale już siedzę jak na szpilkach, by móc dać Wam poznać nas bardziej... hmmm wizualnie Wink

Aśka Axelowa

Marto, witam Cię serdecznie

Gość

Mi też jest miło powitać Cię Asiu, tym razem forumowo Smile

Oczywiście było tak, jak piszesz, chciałam jedynie zaznaczyć iż w tej naszej drodze do pomocy Jami w socjalizacji zagrałaś jedną z głównych ról Wink

Bardzo dziękuję za chęć kibicowania, powiem więcej - odrazu jest mi raźniej Smile

Jamiśka właśnie dostała swojego chipa, a Ania (córka) obiecała, że zrobi nam wspólne zdjęcie, bo głównie to ja jestem od robienia zdjęć w tym domu, więc swoich własnych mam minimalny odsetek całości.

Pozdrawiam cieplutko.

Gość

Doradźcie mi proszę. Po wszczepieniu czipa miałam wrażenie, że Jami utyka na przednią, lewą łapę. Teraz już nie mam wrażenia - utyka, tyle, że przed chwilą wykonała mega skok z łóżka... Pozatym ze 2 godziny biegała dziś za wiewiórami(jeszcze przed wizytą u weta). Dzwoniłam. Zdania wśród wetów i znajomych podzielone... Obserwuję...
Czy spotkałyście się z takim objawem?