IMBIR ma już dom

Gość

Kasiu dziękujemy za pozdrowionka. Oskarki to fajne chłopaki prawda? Smile

Tara

KasiaJ

Pewnie że tak Very Happy

Warna.

Ja mam jeszcze 2 pytania do ewentualnych przyszłych opiekunów.
Czy macie jakieś łąki, gdzie chodzicie z psami na spacery? Dla Goldena spacer to święta rzecz. I czy czasem jeździcie nad morze, bo Goldeny kochają morze i pływanie w nim. Są to w końcu świetni pływacy, nie na darmo mają pletwy. Wasze suczki też pływają?

Agata_Emi_Lili

Wróciliśmy przed chwilą ze spaceru z psami. Imbir ma nową pasję (zresztą typowo goldenią) - uwielbia kopanie w ziemi i tarzanie się w wykopanych dołkach

Wrócił do domu czarny jak diabeł, ale za to jaki szczęśliwy

Gość

Witam. Nie tylko goldeny kochają kopać doły i tarzać sie w ziemi, trawie i błocie. Większość psów to lubi - to są zwykłe atawistyczne zachowania. Każda z moich suk ma własną jamkę, którą użytkuje w gorące dni. Odpowiadam na pytanie o spacery : chodzimy po otaczających nas łąkach ale fajniejsze są wyjazdy do puszczy. (1,5 km)
Wyjazdy z psami raczej na mazury. Mam już doświadczenia z wakacji nad morzem z chartem afgańskim i nie są one najlepsze. Brak cienia, słona woda powodująca biegunki i nieprzychylność plażowiczów - to mnie odstrasza. Na mazurach dla psów są lepsze warunki. A poza tym nie sądzę żebym znalazła pensjonat lub kwaterę dla rodziny z 3 psami. Moje suki wchodzą do wody nie boją sie jej, ale też nie "szaleją" na jej punkcie. Są żeglarkami tak jak cała nasza rodzina.
Mam prośbę - jeśli Agata chce zatrzymać Imbira dla siebie, to bardzo prosiłabym o nie trzymanie nas w dalszej niepewności. Uważam, że jesteśmy idealną rodziną dla tego pieska (którego wychowywanie nie będzie przecież sielanką nie oszukujmy się). Wydaje mi sie, ze poszukiwanie domu dla pieska powinno nastąpić wtedy, gdy jest całkowita pewność, że tymczasowy opiekun nie będzie go chciał zatrzymać. Osobom takim jak ja, chcącym adoptować psa też należy się szacunek. Na razie wciąż udowadniam, że "nie jestem więlbłądem". A mam pewnie znacznie większy staż współżycia z psami (20 lat) niż nie jedna osoba z fundacji. Wspólnie z mężem uratowaliśmy przed śmiercią i bezdomnością wiele zwierząt - nie tylko psów ale też kotów a nawet ptaków. I proszę mi wierzyć, nie było wśród nich pięknych eleganckich goldenów, raczej same mało atrakcyjne kundelki. Nie robimy też z tego wielkiej sprawy. To jest po prostu nasz styl życia. Bierzemy pełną odpowiedzialność za zwierzęta, które stają się naszą rodziną. Wszystkie na równych zasadach. Staramy sie zapewnić wszystko co najlepsze, nie wpadając w przesadę (psy częścią rodziny a nie jej szczytem). Pozdrawiam bardzo serdecznie wszystkich wielbicieli wszystkich psów. I moją siostrę (z Marsisią oczywiście)
Tara

Agata_Emi_Lili

Warna.

Fundacja nie jest organizacją mnóstwa osób. Jest nas kilkoro i wszyscy mamy olbrzymie doświadczenie z psami, często przewyższające 20 lat. Jest wśród nas również lekarz weterynarii. Czuję się osobiście urażona takimi insynuacjami. Mamy kryteria adopcji psów i trzymamy się ich. I nie szukamy domów, gdy chcemy sami zająć się psem. Nie jesteśmy hipokrytami. Staramy się zachowywać profesjonalnie i wybierać najlepszych z możliwych przyszłych właścicieli. Jest nam przykro, jeśli ktoś nie zgadza się z naszymi procedurami, ale jesteśmy fundacją i musimy się rozliczać z naszych działań, nie możemy bez zastanowienia i wspólnej narady oddawać psów. Jesteśmy ostrożni, bo właśnie mamy doświadczenie, nie tylko jako właściciele psów, ale również jako osoby, które wydają psy do adopcji. Wszystkie osoby, która maja od nas psa przeszły te same procedury, pytania, wizytę przedadopcyjną, czasem również poadopcyjną. I nie wszystkie osoby dostały od nas psa pod opiekę.

Katarzyna_Margo

Agatko, mogę wtrącić swoje "trzy grosze"? Jeśli nie to wywal tego posta.

Zwróć, proszę, uwagę na spokojny, rzeczowy ton postów Tary. Żadnego "ciumkania". Moim zdaniem to bardzo dobrze wróży.
Rozumiem Twoją potrzebę zyskania całkowitej pewności, że wybór jest najlepszy. Ale 100% nigdy nie uzyskasz. Opieka nad istotami od nas zależnymi zawsze jest próbą unikania błędów. Nic więcej (poza radością i czasami satysfakcją). To tak jak z dziećmi: optimum nazywa się "jestem dostatecznie dobrym rodzicem".

Tara, nie denerwuj się. Jest tak jak napisała Agata: to co dla Was oczywiste Agata częściowo musi przyjąć na wiarę. To musi potrwać. I nie wynika z braku zaufania. A Twoją niecierpliwość świetnie rozumiem. Czas od podjęcia decyzji o powiększeniu rodziny do chwili gdy nowy członek już w niej zamieszka ciągnie się niemiłosiernie.

Pozdrawiam
Katarzyna

Gość

Witam
Do tej pory jedynie obserwowałem dyskusję na tym forum dotyczącą adopcji Imbirka, ale czuję, że muszę zabrać głoś. Wydaje mi się, że najważniejsze jest tutaj dobro tego małego psiaka, który już na samym starcie został dość okrutnie potraktowany przez los. A przed nim przecież całe życie. Chyba pora odłożyć emocje na bok i odpowiedzieć sobie na 1 proste pytanie.
Jak powinien wyglądać przyszły dom i rodzina Imbira?
Jeśli jest to zbliżone do tego co My możemy zaoferować to super, jeśli natomiast nie - to należy szukać dalej. Wiem, że istnieją odpowiednie procedury adopcyjne, ale to wszystko nie jest naprawdę takie trudne.
serdecznie pozdrawiam wszystkich ludzi o wielkim sercu na tym forum
Marcin

Agata_Emi_Lili

Cześć Marcinie,
Właśnie dlatego, że nie ulegam emocjom i nie działam pod wpływem impulsu a udane adopcje psów funacyjnych są dla mnie rzeczą najistotniejszą, podjęcie właściwej decyzji nie zajmuje mi pięciu minut a kilka dni. Nie ja jedna podejmuję decyzję, podejmuje ją ze mną cały Zarząd Fundacji, który musi się opierać na mojej opinii oraz na tym, co usłyszy/przeczyta od Was.
Mówiłam Wam, że to chwilkę potrwa, że jeśli będzie OK, to już w weekend Imbir mógłby do Was przyjechać. Nie chcę i nie będę podejmować decyzji pod presją !
I naprawdę zrozumcie, że nie chodzi tu o brak szacunku do Was czy lekceważenie Was (minęły dopiero 2 dni od wizyty).

Aśka Axelowa

Czytam to wszystko i nie wiem o co ten szum... Przecież Tara zalogowała się u nas i wyraziła chęć adopcji Imbirka 4 dni temu! 4 dni! Czy to naprawdę tak długo???

KasiaJ

Dajmy czas Agatce. Teraz pogadajmy o Imbirku. Im więcej jego zdjęć tym bardziej przypomina mi on Norkę, i utwierdzam się iż jest to jej szczeniaczek. Chyba że mam omamy wzrokowe...

Jolanta

Jeżeli łagodne usposobienie i zabawowy charakter też będzie miał po Norce, to już
chyba nie będę miała żadnych wątpliwości, bo podobieństwo zewnetrzne jest niesamowite.

KasiaJ

Kochane a wiecie że córki Marii i oczywiście sama Ona są zakochane w Imbirku, niemalże jak w Noruszce Very Happy

Także ślę wielkie miziaki dla Rimbirimbir... od nas goldenomaniaków krośniaków Wink

Warna.

W takim razie moj Nero tez jest po Norce. Very Happy