WERA

asia_scooby

Zawsze jak Was czytam to wzruszam się okropnie

TiM

A dziś będzie o relacji.
Jednej, konkretnej. I o tym, co się w związku z ową relacją w naszym życiu zmieniło Smile

Indi - Wera.
Wera - Indi.

Od adopcji Werki minęło już 4,5 miesiąca. Suczydła nie stały się jednak przyjaciółkami od serca, nawet kumpelami od zabaw nie są. Nie walczą jednak ze sobą, choć zdarzyły się jakieś warknięcia ostrzegawcze.

Ale... Stały się nierozłączne Cool

Jakoś tak zupełnie przypadkiem tam gdzie Wera tam i Indi, a gdzie Induszka tam i Wercia.
Motywem przewodnim tego związku jest psia zazdrość o nasze zainteresowanie. I tyle.
A właściwie aż tyle, bo po odejściu poprzednika Wery, z którym Indi żyła 3 lata - młoda jakoś tak zszarzała i oklapła... Oczywiście była przeszczęśliwa, że w końcu ma nas na wyłączność (a to jedyny pies jakiego znamy, który dotyk ludzki przedkłada nad wszystko inne), ale...

Znienacka pojawiła się Werka. Ta paskudna blondyna Wink

, która bardzo szybko zaczęła czuć się jak u siebie, zajmowała bez pardonu indusiowe posłanka, zabierała ulubione zabawki. My nagle zaczęliśmy przytulać też innego psa, a ten - zamiast wycofać się (w końcu nowy=drugi znaczy!) po prostu zlewał totalnie osobę rezydentki Surprised

I po raz pierwszy w życiu Indor odczuł jak to jest, nie tyle być niżej w psiej hierarchii, co po prostu być obok. Tego jednak pies zdzierżyć nie mógł, więc zaczął się STARAĆ! Stąd to moje określenie "być bardziej" - bo to zaczęło stanowić nowy cel suczego życia.
Ale pojawiły się schody: Werka od razu połapała się, o co tej smarkuli (pół roku różnicy czyni... różnicę Wink

) chodzi, i jak na wcześniejszych zdjęciach nie raz widzieliście - też zaczęła BYĆ BARDZIEJ.

I tak od ponad czterech miesięcy nie ma szans na to, by tulić, czy choćby głaskać, jednego psa, by na zawołanie przybiegł tylko jeden. Ma to masę zalet - nie tylko odwołanie jest krótsze, ale i mięśnie rąk równomiernie wyćwiczone od klepania po dwóch brzuszkach na raz Smile

Chwaliłam się, że Werka ujawniła swoje zdolności artystyczne i co jakiś czas przerabia ewidentnie (taaa...) porzucony przez nas gadżet - ale odkąd zamieszkała u nas Indi, to ona decydowała co swym zębem zmieni. Niejedno posłanie w jej szczękach ulegało dematerializacji, niejeden kapeć stał się psią zabawką. Nie było to może zbyt częste, ale jak wiadomo - dla nas nieco bolesne Twisted Evil

I co? Od momentu pojawienia się Wery - jak ręką odjął Smile

Zdarzało się jej-Indi zrobić pod naszą nieobecność siusiu,wprawdzie sporadycznie, ale jednak - koniec i z tym Smile

Posikiwała przy zbytniej ekscytacji, czy przestrachu (poschroniskowa pozostałość, którą zmniejszyliśmy, ale nie udało się zupełnie zlikwidować) - przy Werze prawie wcale się to nie przytrafia Smile

Pies starający się to pies pewniejszy siebie? Cool

(oczywiście widzimy, że to Werka, niechcący zupełnie, zarządza, ale jak w przypadku tego posikiwania - wpłynęło to kojąco na niektóre induszkowe nerwy Smile

)

O, standardowe siusianie synchroniczne Smile

Od momentu adopcji Indyka pracowaliśmy usilnie również nad bezstresowym czesaniem psa - i udało się to o tyle, że czesać trzeba było szybko i krótko. Indi ma skłonność do tworzenia się kołtunów, więc sporadyczne czesanie trzeba było urozmaicać ich wycinaniem, co graniczyło już z cudem Rolling Eyes

I znów: Werka uwielbia zabiegi wokół siebie, a to czego nie lubi po prostu przeczekuje. Indi znieść nie może tak długiego nie zajmowania się nią (NIĄ! NIĄ!) i przez te ponad 4 m-ce wykonaliśmy 3 (słownie: t-rz-y !!!! Aż trzy! Very Happy

) praktycznie bezproblemowe, dobrowolne, ponad godzinne sesje Surprised

Po raz pierwszy w życiu Indor ma przycięte portki, ogon, uszy, łapki i zero kołtunów, a samo czesanie, takie codzienne, stało się wysoce atrakcyjnym zajęciem (tyle, że obie preferują styl na śpiocha Wink

).

Czasami obie na raz zalegają nam na stopach, ale potrafią też porozkładać się po swoich ulubionych czy strategicznych pozycjach, jednak gdy wstajemy, nawet najciszej, ruch jednej z nich powoduje momentalne zainteresowanie drugiej - czyli same sobie zapewniają regularne ćwiczenia, ciągle są w ruchu Smile

Żeby nie było: Werka też przyjmowała wiedzę Indi, czasami uoskonalając praktykę (jak w przypadku zabijania zabawek) - i tak np. czeka na sygnał Indyka i razem lecą pod bramę oznajmić światu, że są strrrraszne i nie należy tego lekceważyć. Nie przeszkadza im to oczywiście prawie paść z zachwytu, gdy przechodzień okaże się naszym gościem Smile

Obie (która którą tego nauczyła - do tej pory stanowi to dla nas zagadkę :> ) nie pozwalają pałętać się po ich terenie wstrętnym ptaszyskom! Przeganiają je z całego ogródka, ramię w ramię, wyprężony polujący ogon przy zakręconym polującym ogonie.
Gdy jedna coś wyniucha w trawie - druga już sprawdza czy aby pomoc nie jest tu potrzebna.

Nie bawią się ze sobą, Werka nie potrafi? nie chce? (dotychczas każdego spotkanego psa trzyma na dystans, a suk unika), ale Indi średnio raz w tygodniu, w przypływie obezwładniającego ją podczas biegania szczęścia, próbuje. Zazwyczaj ostatecznie zostaje obdarowana jakimś celnym psim komentarzem (zapewne niecenzuralnym) i daje sobie spokój. Ale tylko na kilka dni Wink

Mam wrażenie, że uwielbienie do aportu (znaczy jego początkowej fazy Wink

) Wera tez podpatrzyła od Indi - i tak rzucamy obecnie dwa jabłuszka: jedno jest pieczołowicie noszone, cały czas w oczekiwaniu kolejnego rzutu, drugie natomiast ginie bezpowrotnie w psiej paszczy (które jabłko jest czyje i dlaczego to drugie golenie - sami się domyślcie Wink

)

Rzucisz? Noooo!

Zdjęcie znad głowy, bo cały czas prześcigają się w tym, która będzie bliżej mych rąk Wink

I tak sobie żyją - niby obok siebie, a jednak baaaardzo ze sobą. I z nami. Czy też dla nas? Very Happy

Rywalizują ze sobą, ale chyba już nie pamiętają za bardzo, że kiedyś było inaczej Smile

Marzymy, że w końcu przełamią się i zaczną bawić się ze sobą, choć troszkę - ale to co jest obecnie - jest niezłe. Zwłaszcza, gdy po wspólnych biegach, czy spacerze, jednoczesnym obgryzaniu kości, czy zamęczaniu pluszaków przyjdą się poprzytulać. Potem zasną, z brzuchami do góry (tu przoduje Wercia Smile

). A czasami, PRZYPADKIEM oczywiście, nawet i do siebie się przytulą

PS. Oglądając ich zdjęcia czasami nachodzi mnie taka myśl - czy psy też bywają niefotogeniczne?... Bo Induś jest prześliczną sunią, a sami widzicie, że zazwyczaj wychodzi jak niezły psychol Wink

No chyba, że tak się jej robi przy porównaniach z wysoce fotogeniczną Werką

PS2. I znów mi wyszło mocno przydługawo - ale może jak Was potężnie zanudzę, to zezwolicie na dłuższą przerwę w raportach Razz

*****
Gośka

Iza T.

a co tam u Werci słychać bo już trochę jej tu nie ma a ciocia Iza się stęskniła za nowymi wieściami:)

TiM

Cześć!

U Werci wszystko w porządeczku. Zdrówko dopisuje, humor również, linia utrzymana - co jednak nie oznacza, że pies nie stosuje żebractwa Wink

- Daaaaaj.... Proszę.... - i to spojrzenie oraz mina, które potrafią rozłożyć człowieka w sekundzie Smile

Ale się pilnujemy, zwłaszcza, że nadmiaru tłuszczyku nie spali w szaleńczym galopie, zdrówko nie pozwala.
Ruch jednak uwielbia, byle odbywał się na jej warunkach Wink

Kocha zabawki, już wie o co w nich chodzi, zdarzyło nam się nawet przeciągać nimi (choć zazwyczaj, jako dobrze wychowana panna, po prostu zabawkę oddaje Wink

). Za rzucaną piłką mogłaby biegać bez przerwy, niestety pozwalamy jej na zaledwie kilka rundek raz na jakiś czas. No bo zaczyna wręcz latać! O tak:

Z ukochaną piłeczką:

...ale non stop coś w pysku nosi, w dłonie nam wciska, pod nogi podrzuca Smile

Czasami zdarzają się też takie sytuacje:

...a takie są codziennością (przed chwilą ujrzałam poniższe Smile

)

Wspominałam, że suczydła nie przepadają za wodą, no chyba, że taką w misce Wink

Pod koniec lata jednak obie z Indorkiem uznały, że już są na taką rewolucję w życiu gotowe i choć unikały sytuacji, w której traciły grunt pod łapami to radośnie rozpoczęły nieco bardziej mokre życie Wink

- Oooo...wyłowiłam kamyczek Surprised

A tu jeszcze przekrój spacerowy przez ostatnie miesiące Smile

I jakoś trudno nam uwierzyć, że jesteśmy razem zaledwie 8 miesięcy. Przecież czujemy jakby zawsze była Heart

*****
Gośka

Magda Marek i Tequila

A czy dziewczyny zaczęły się ze sobą bawić?

Dorota Jenisiowa

Jejku jak super Werka wygląda na tych zdjęciach, sama pozytywna energia normalnie bije od niej Very Happy

TiM

Agunda

Ale się dziś wzruszyłam, jak zobaczyłam te zdjęcia. Zaraz dzwonie do Izy, że Wera na forum.
Jestem zachwycona zdjęciami, jak sobie przypomnę tę kupę nieszczęścia u Izy a teraz... to mam wrażenie, że ktoś podmienił psa. Wygląda rewelacyjnie, piękna, uśmiechnięta po prostu szczęśliwa. A jak ona jest szczęśliwa to ja też.

Gosiu serdecznie Cię pozdrawiam i pokazuj nam Werunię częściej bo my tu często o niej myślimy

Ps. Zdjęcie latającej za piłką bezcenne Smile

marta.bajowa

TiM · **TiM; Sob 22:56, 31 Mar 2012 napisał:**

anialada

Gosia, bardzo dawno nie byłam na Werkowym wątku, a teraz w lutym chciałam odświeżyć pamięć, bo ona była naszym pierwszym tymczasem, a Wy pierwszymi super ludźmi, których poznaliśmy i którzy dali nam wiarę w to, że psy, które opuszczają nasz dom trafiają do kochających i wspaniałych ludzi.

Gosia, jesteś megadzielnym człowiekiem, ściskam Cię bardzo mocno i suki też.

Agata_Emi_Lili

17 marca 2015 r. nowotwór odebrał Werce życie :-( Werka odeszła za Tęczowy Most otoczona cudowną opieką i miłością Gosi.

Żegnaj Werasku [*]

Gośka&Bella

Brak słów.... Sad

Dla Werci [*]

Oskarowy

Pasiasta Alicja

Gosiu, trzymaj się.
Dla Werki [*]