JAK PIES Z KOTEM - porady dla właścicieli

Agata_Emi_Lili

Jeżeli do Twojego domu trafia nowy pies, a członkiem Twojej rodziny jest już inny pies lub kot, powinieneś ułatwić im nawiązanie przyjaźni z przybyszem.

Z PSAMI SPRAWA JEST DOSYĆ PROSTA

Podstawowa zasada brzmi: uwierz, że zwierzęta same z siebie będą unikać konfliktów, nie leży w ich interesie toczenie wojny. Psy są istotami stadnymi, mają cały wachlarz zachowań pozwalający na bezkolizyjne funkcjonowanie w grupie. Potrafią wysyłać i odczytywać tzw. calming signals (sygnały uspakajające), które my, ludzie, nie zawsze umiemy zinterpretować. Dlatego najlepsze, co możesz zrobić, to pozwolić psom, aby same ułożyły swoje relacje. Powinieneś tylko przestrzegać kilku zasad:

1. Pierwsze spotkanie zorganizuj na neutralnym gruncie czyli na dworze (poza mieszkaniem, poza ogrodem). W takim miejscu przybysz nie zostanie potraktowany jak intruz, psom będzie łatwiej poznać się i polubić.
2. Zabawki pochowaj na kilka pierwszych dni. Będziesz je wyjmować stopniowo, obserwując czy nie staną się powodem rywalizacji. Jeśli któryś z psów niechętnie się dzieli, zabiera zabawki, pilnuje ich – bezwzględnie muszą zniknąć. Od tej chwili Ty będziesz ich jedynym posiadaczem i dysponentem. Ty decydujesz, jaką zabawkę wyjąć, kiedy i na jak długo dać ją psom (każdemu inną), Ty też kończysz zabawę. Możesz zamieniać zabawki między psami, trzymać je w czasie zabawy (wskazane), albo wręcz prowokować zbiorowe używanie jednego przedmiotu: Ty trzymasz sznur pośrodku, psy ciągną, każdy za swój koniec. Kiedy awantura wisi w powietrzu – odbierasz zabawkę i ją chowasz. Tak samo bawicie się patykami na spacerach. Pokażesz w ten sposób "chytrusowi", że współdziałanie jest fajne, a "egoizm" oznacza stratę.
3. Karmienie na początku powinno odbywać się pod kontrolą. Niektóre psy są nieśmiałe, inne mają zapędy do obrony miski. Zanim się zaprzyjaźnią i będą wzajemnie zaglądać do misek, musisz się przekonać jak się sprawy mają. Na wszelki wypadek w pierwszych dniach nie stawiaj misek z karmą obok siebie, wybierz raczej przeciwległe kąty, a sam obserwuj.
4. Zazdrość o człowieka, jego uwagę – to prawdopodobnie stanie się Twoim udziałem. Pewnie jeden i drugi pies będzie przepychał się bliżej Ciebie, dopominał o więcej pieszczot i smaczków. Spokojnie, to chwilowe. Już niedługo obydwa czworonogi przekonają się, że masz czas dla każdego z nich. Nie wyróżniaj żadnego. Tak jak karmisz jednakowo, tak też obdzielaj uwagą.
5. Zasady obowiązujące w Twoim domu muszą być jednakowe dla wszystkich psów. Jeżeli jeden może leżeć na kanapie, to drugi też ma to prawo. Jeśli żebrać nie wolno, to ignorujesz te zachowania u obydwu.
6. Zachowania agresywne między psami, jeśli się pojawią, z pewnością wytrącą Cię z równowagi. A właśnie spokój jest tym, czego będziesz potrzebował najbardziej. Pamiętasz, co pisaliśmy na wstępie? Psom nie zależy na tym, aby się poranić. Warczenie, pokazywanie zębów, przepychanki i łapanie za sierść – w tym wszystkim więcej jest teatru niż faktycznego zagrożenia. Psie awantury wyglądają dramatycznie, ale najczęściej są zupełnie niegroźnymi kłótniami. Pozwól im ustalić, kto komu powinien ustąpić. Nie oczekuj, że silniejszy (albo bardziej pewny siebie) pies ustąpi słabszemu, bo jest dobrze wychowany. Nie ustąpi, bo w świecie zwierząt nie obowiązują takie reguły. Psy między sobą ustalą hierarchię i będą jej przestrzegać. I żadnemu nie będzie przykro z tego powodu.
Interweniować możesz w sytuacji wyjątkowej, kiedy widzisz, że żaden nie chce ustąpić, a awantura przybiera na sile. Ale nawet wtedy nie próbuj wchodzić między walczące psy. Przywołanie w takiej sytuacji pewnie nie zadziała. Spróbuj inaczej: krzyknij, wywołaj gwałtowny hałas albo polej psy wodą lub w ostateczności rozdziel je (jednak nigdy nie łap za obrożę lub kark, bo możesz zostać ugryziony, raczej chwytaj i odciągaj psa za tylne nogi). I za wszelką cenę staraj się zachować spokój.

PSIO-KOCIE RELACJE TO BARDZIEJ ZŁOŻONY PROBLEM

Bo któż z nas wie, co się lęgnie w kocim łepku? Ale też nie jesteśmy całkiem bezradni. Jeśli adoptowałeś psa z naszej fundacji, to przynajmniej wiemy, że nie jest on kotożercą. Wiemy, bo sprawdziliśmy zanim do Ciebie trafił. A to już dobry początek. Koty są bardzo terytorialne, przywiązują się nie tylko do ludzi, także do miejsca, w którym żyją. Potrzebują też więcej czasu (niż psy) na zaakceptowanie zmian w swoim otoczeniu.

1. Izolowanie zwierząt jest podstawowym błędem, jaki możesz popełnić wprowadzając nowego psa na kocie terytorium. Pozwól zwierzętom na swobodne zapoznanie. Co złego może się wydarzyć? Podekscytowany pies może gonić kota, ale będzie to robił do momentu, w którym mruczek się nie zatrzyma. Psa kręci pogoń, nie ma planów konsumpcyjnych. A jeżeli naprawdę wkurzy Twojego kota, to najwyżej oberwie po nosie łapką nieźle uzbrojoną. Kot nie jest bezbronny, nie da się skrzywdzić. W ostateczności zawsze może zwiać w miejsce psu niedostępne. Zamykanie zwierząt w oddzielnych pomieszczeniach tylko podgrzeje atmosferę. To, że się nie będą widziały niczego nie zmieni. I kot i pies będą wiedziały o swojej obecności, zapach im nie da o tym zapomnieć. A czy jest straszniejszy strach od tego, którego zobaczyć nie można? Nerwowe reakcje ludzi („zamykaj drzwi, bo kot wyjdzie”) też zwierzakom nie pomogą. Pozwól im samodzielnie ustalić dystans, w którym czują się bezpiecznie. Im mniej będziesz ingerować, tym szybciej zaakceptują swoją obecność.
2. Dobrowolna emigracja wewnętrzna to co innego. Taki protest przeciwko wprowadzeniu intruza potrafi wymyśleć tylko kot, pies by na to nie wpadł. Schowa się skubaniec pod łóżkiem albo na szafie i nie da się wywabić nawet wędzoną szprotką. Trudno, zostaw go tam, gdzie czuje się bezpiecznie. Na jedzonko przemknie się cichaczem w nocy. Oczywiście pod warunkiem, że Ty będziesz odporny psychicznie i nie wstawisz mu misek do kryjówki. To tylko pozorne ułatwienie, wydłuży czas adaptacji.
5. Język ciała psa i kota różnią się. Ty już wiesz, że merdający swobodnie ogon u psa oznacza zadowolenie a u kota wręcz przeciwnie. Zwierzaki na zdobycie tej wiedzy potrzebują trochę czasu. A kiedy już nauczą się siebie nawzajem, to w najgorszym wypadku będą bezkolizyjnie żyły pod jednym dachem. W najlepszym zaś, zaczną kombinować jak wespół-zespół przemeblować Ci mieszkanie.

I jeszcze dwie ważne kwestie:
Kuweta musi zniknąć z zasięgu psiego pyska. Psom wydaje się, że ten sprzęt stoi wyłącznie po to, aby mogły się z niego częstować. To bardzo niebezpieczna pokusa. Z pewnością nie zależy Ci, aby pies żywił się odchodami, ale to nie wszystko. Wyobraź sobie, co się dzieje w jelitach, do których dostał się zbrylający żwirek. Zatkanie przewodu pokarmowego może skończyć się tragicznie.

Koci pokarm nie nadaje się dla psów, zawiera zbyt dużo białka. Z tego samego powodu pies uważa, że jest pyszny, ale jego nerki są innego zdania. Dlatego ustaw kocie miski w miejscu niedostępnym dla psa.

Kopiowanie części lub całości treści bez zgody Fundacji AUREA jest zabronione i stanowi naruszenie praw autorskich.

Baszka

Dobre