DIGO ma już dom

Malina

Może źle pytania skierowałam Oliwko ale chodziło mi o odpowiedź osób które mają styczność z Digo w DT.

.:OLIWKA:.

.:OLIWKA:.

Powiem szczerze że bardzo bym chciała założyć hodowlę ale wtedy tylko z dobrym* ojcem Wink

żeby zachować czystość rasy i musiałby tak jak niedługo Asha być przebadany na serce, stawy i oczy. Smile

*chodzi mi nie tylko o dobry rodowód zależy mi również na tym aby pies był ładny nie lubię np. bardzo masywnych goldków (Asha też jest drobniutka) jak i o charakter Very Happy

Malina

Agata_Emi_Lili

Podobno najlepiej wysterylizować sunię jak najwcześniej (najpóźniej przed 4 cieczką). Sama sterylka zapobiega wielu chorobom dzięki usunięciu narządów rozrodzczych, ale zrobienie jej przed 4 cieczką dodatkowo zmniejsza ryzyko raka listwy mlecznej i innych narządów "okołorozrodcczych".

.:OLIWKA:.

Dziękuję za informację Smile

Wielu hodowców robi z suk maszyny rozrodcze Sad

Ja możliwe, że zdecydowałabym się tylko na jeden miot ale nie jestem pewna...
Asha miała narazie 2 cieczki, więc podejmiemy szybciej decyzję. Wink

PS: Czy Digo będzie wogóle kastrowany? Jeszcze w DT czy już w nowym domku?

Agata_Emi_Lili

raia2006

Malina!
W niedzielę na spacerze będziesz mogła ocenić, czy nasz Maniek jest "bez życia" Very Happy

Maniek był kastrowany 12 marca tego roku.

Do zobaczenia!

Malina

Agato wiem, ja to rozumiem. Może po prostu niezrozumiale pytam.
Chodzi mi tylko jak to wszystko się odniesie do Digo, jak na niego wpłynie.
Proszę jeszcze raz na odpowiedzenie na moje pytania.

Malina

Agata_Emi_Lili

Na Twoje pytania już odpowiedziałam wcześniej: psu się nic nie stanie, jeśli zamieszka w domu bez innych psów i nic się nie stanie, jeśli będzie wykastrowany.

Oliwko, chcemy, że Digo jeszcze trochę podrósł i dojrzał, zanim go wykastrujemy.

.:OLIWKA:.

Okey a w jakim wieku mniej więcej trzeba taki zabieg przeprowadzić u psa? Smile

raia2006

proxxima

Ostatnio mało piszę bo walczę z moim paskudnym kręgosłupem. Ale ponieważ wywiązała się dyskusja to chciałabym również zabrać w niej głos. Pewnie trochę się rozpiszę ale mam nadzieję że mi wybaczycie ze względu na moje "matczyne serce" Smile

I tak - chciałabym powiedzieć, że:

Po pierwsze: Nie sądzę by czynniki takie jak kastracja czy obecność drugiego psa w "stadzie" wpłynęła na to czy Digo będzie spokojnie zostawał sam w domu.

Z moich doświadczeń w kontaktach z nim kiedy jeszcze z nami mieszkał wynika że po prostu bardzo nie lubi samotności.

Nie musi mieć za kompana koniecznie drugiego psa bo u nas był przecież jedynym psem. Jednak na pewno nie lubi długo być sam (przy czym pojęcie "długo" jest w jego przypadku bardzo względne) - wtedy nadmiar energii pożytkuje tak jak potrafi.
Z jego "skruszonej miny" po powrocie do domu w przypadkach kiedy dokonał zniszczeń wnioskuję że wiedział i rozumiał że źle zrobił wydrapując kolejną dziurę w ścianie, jednak nie potrafił sobie tego odmówić.
Czy to efekt lęku separacyjnego czy zwyczajnej nudy - trudno mi powiedzieć bo nie jestem aż takim autorytetem z zakresu psich zachowań. Jednak wg mnie wskazuje to jednak na lęk separacyjny. Jego "obiektem" zawsze były tylko ściany (nic innego nigdy nie zniszczył).
Zdarzały się dni kiedy nic nie zniszczył mimo że był sam w domu przez 7-8 godzin i dni kiedy drapał strasznie dużo mimo, że został np. na 40 minut sam (niezależnie od stopnia wybiegania).
Za każdym razem po powrocie do domu zastawałam psa leżącego "na płasko" na dywaniku w przedpokoju z ledwo merdającym uspokajająco ogonem. Nie próbował skakać, radośnie krążyć wokół itd. jak to zwykle szczeniaki próbują (mimo że właściciel stara się je skakania oduczyć).
Było tak jakby od razu wiedział że źle zrobił - nikt nigdy na niego z tego powodu nie podniósł nawet głosu - wyrażaliśmy zaniedowolenie tylko tonem głosu z którego biło że jesteśmy niezadowoleni, że jest nam przykro itd. A i to wystarczyło by Digo kilka razy popuścił siusiu. Było to w czasie kiedy miał jakieś 5-6 miesięcy, potem już siusianie przy okazji "wyrażania niezadowolenia przez nas z powodu podrapania ścian" się nie zdarzało ale na tej podstawie tego zachowania przypuszczam że był w ogromnym stresie MIMO że nikt na niego nie krzyknął ani tym bardziej - absolutnie nie użył nigdy w stosunku do niego przemocy. Dodam że to popuszczenie siusiu zdarzyło się TYLKO w przypadku tych ścian. Przy innych przewinieniach/złych zachowaniach "wyrażanie przez nas werbalnie niezadowolenia" kwitował kapitulacją, przerwaniem złego zachowania etc. ale nigdy siusianiem. Wracając do ścian - w czasie kiedy ja sprzątałam zniszczenia leżał cały czas "przy ziemi" i zwykle czekał aż ja go zawołam. Sam z siebie pierwszy rzadko do mnie przychodził. A kiedy już podszedł - przytulał się i dopiero stopniowo "odzyskiwał wigor".

Po drugie: Nie sądzę by sterylizacja w jakikolwiek sposób wpłynęła na Digo w sensie "wracania do przewodnika" oraz w sensie jego ogromnej miłości do innych psów.

Nie wynika ona bowiem z miłości do suczek tylko po prostu z tego że Digo jak na goldena jest wyjątkowo mocno skoncentrowany na innych psach. Z moich porównań z innymi goldenami on naprawdę często przedkłada towarzystwo psów podczas spaceru nad towarzystwo ludzi. Dlatego wydaje mi się, że jedynym sposobem na odwrócenie tego stanu rzeczy lub przynajmniej - zagwarantowanie jego "pewnych powrotów" jest praca, praca i jeszcze raz praca. Plus ogromna ilość uwagi.

No i jeszcze sprawa trzecia i czwarta. Nie wiem czy to wypada żebym się wypowiadała na te tematy ale tak jak wszystkim w Fundacji, tak i mi zależy przede wszystkim na dobru Digusia (inaczej nigdy bym jego losów nie powierzyła Fundacji) - dlatego zdecydowałam się napisać jeszcze te parę słów:

Po trzecie: w mojej opinii Digo jest psem który potrzebuje domu (może to być mieszkanie, niekoniecznie musi być domek) gdzie otrzyma naprawdę bardzo dużo uwagi (nie tylko głaskania i przytulania) od nowego opiekuna. Potrzebuje opiekuna, który będzie z nim pracował - mam na myśli zadania, może nawet elementy agility. Potrzebuje mnóstwa ruchu.

Po czwarte: Moim zdaniem Digo - mimo że nie ma w sobie agresji - przejawia cechy dominacyjne (w końcu to facet Wink

) i z tego względu wymaga wyjątkowo jasnych reguł i absolutnej konsekwencji.

Np ja zachowania w stylu "rozdzielania" mnie i mojego synka w czasie okazywania przeze mnie synkowi czułości likwidowałam w zarodku. U mnie nigdy nie zaszczekał (tak jak się przydarzyło Marzence - widać chłopak dorasta, poczuł się "ważniejszy i silniejszy" niż kiedyś i próbuje...) ani broń Boże nigdy nie zawarczał ale były początkowo sytuacje kiedy "wpychał" się między mnie i synka.
W takich przypadkach był przeze mnie odsyłany na swoje miejsce z komendą "nie wolno, Digo na miejsce!". Ja wtedy skracałam ale dokańczałam "mizianki" z synkiem a potem podchodziłam w stronę posłania gdzie Digo grzecznie leżał i przywoływałam go do siebie. I wtedy Digo dostawał porcję pieszczot. Przestrzegałam tego do bólu i w końcu Digo przestał się między nas "wpychać". Siadał obok i "czekał" bo wiedział że jak będzie w zasięgu to on też "dostanie swoją porcję". Ale myślę że uznał m.in. dzięki temu swoje miejsce w stadzie. Wiedział że jest "ostatni" w hierarchii i musi poczekać na swoją "kolejkę".

Przepraszam że się tak rozpisałam i że być może niektóre rzeczy które napisałam są oczywiste. Mam nadzieję że okażecie wyrozumiałość nawet jeśli nie ze wszystkim się zgadzacie lub niektóre rzeczy wiecie i bez tego mojego pisania ...