TOSIA ma już dom

anialada · Wysłany: Wto 17:55, 03 Mar 2015 Temat postu:

W relacjach psich Tola jest za to do rany przyłóż. Od kilku dni jest u nas szczeniak (straciliśmy naszą dożycę i mamy teraz małego psa).

Tola potrafi się zachować rewelacyjnie (pewnie dlatego, że była już matką). Nie denerwuje się na dzieciaka, zaczęła się też z małą bawić, przewalać, podgryzać zabawowo. Nie ukrywam, że zdejmuje nam tym sporo problemów z głowy Smile

Ewa i Azja · Wysłany: Wto 21:10, 03 Mar 2015 Temat postu:

Przyjmij kondolencje

Myślę, że Tola jest jednak dużo łatwiejszym przypadkiem niż Azja. Chociaż w stosunku do małych piesków (gabarytowo małych, bo ze szczeniakami jeszcze u mnie nie miała kontaktu) zachowuje się, jak na nią, znakomicie. Jest wyluzowana, nie boi się ich szczekania, zachęca do zabawy. Pewnie masz rację, że to doświadczenia macierzyńskie. A kontakt z takim maluchem jest tym przyjemniejszy, że bez konieczności karmienia i w ilości sztuk jeden, a nie 6, 7 czy 8, jak to jest u dużych ras.

anialada · Wysłany: Śro 9:09, 04 Mar 2015 Temat postu:

Kolejna sprawa to kładzenie się Toli przy presji. Chodzimy sobie na spacer, wołam ją żeby podeszła i ona podchodzi najczęściej już kładąc się i podnosząc tylną łapę. Jest sparaliżowana w mniejszym lub większym stopniu. Czasem udaje mi się jakoś ją zagadać, dać smaczka i jest ok., ale czasem mi się kładzie i basta i wtedy ewentualny smaczek też nie działa.

Starałam się to ignorować, żeby tej presji nie zwiększać i jak przychodziła normalnie to ją nagradzałam, a jak się kładła to szłam dalej.

Próbowałam odwracania się, kucania do niej tyłem, odwracania się tyłem i zrobienia kilku kroków jak podchodzi, żeby tylko tę presję eliminować ale i tak zdarza się często, że ona 1-1,5 metra ode mnie robi „bach” na boczek.

Potem jak jej mówię „idziemy” to strasznie się cieszy i biegnie radośnie, więc nie jest to jakaś trauma na dłużej, ale odruch bardzo mocny.

W domu praktycznie tego nie ma, w domu ma poczucie ugruntowanej pozycji, pakuje się na mnie bez żadnego „ale”, czasem muszą ją wręcz z siebie spychać, bo jest zbyt natarczywa.

Any ideas jak z tym działać dalej?

JolaBen · Wysłany: Śro 11:18, 04 Mar 2015 Temat postu:

Paulina&Lilu · Wysłany: Śro 14:19, 04 Mar 2015 Temat postu:

Miałam podobne problemy z Lilu. Pomogły 2 rzeczy:
po pierwsze: nagradzałam ją za samo stanie, skarmiając ją stojąc prosto (ja stałam prosto), w dwóch rękach trzymając jedzenie na wysokości jej pyska. Robiłam kilka kroków do tyłu (stojąc do niej przodem), Lilu podążała za moimi rękoma, ale jedzenie wydawałam tylko kiedy się zatrzymywałyśmy. I tak w kółko: kilka kroków do tyłku, stop i smaczek, kilka kroków do tyłu, stop i smaczek.... Później gdy się zatrzymywałyśmy ręce kierowałam do góry nad głowę Lilu, żeby usiadła.
po drugie: gdy już to opanowała z niewielkiej odległości ją wołałam do siebie składając ręce na wysokości jej pyska i trzymając w nich smakołyki, jednocześnie cofając się do tyłu (stojąc do Lilu przodem).
U mnie ważne było, żebym stała prosto, gdy się pochylałam lub machałam rekami zachęcając do podejścia to wtedy Lilu omijała mnie, wysyłała sygnały uspokajające lub przypadła do ziemi.
Powodzenia Smile

Agata_Emi_Lili · Wysłany: Sob 15:21, 07 Mar 2015 Temat postu:

W życiu Toli dzisiaj nastąpiła zmiana, a konkretnie zmiana DT. Tola zamieszkała z Jolą, Grzegorzem i Benem pod Łodzią, narazie tymczasowo, ale kto wie, co się zdarzy

Czekamy na wieści od Joli, jak panienka zniosła tą zmianę.

A Ani i jej całej rodzince jak zwykle dziękujemy najpiękniej jak umiemy za opiekę nad Tolcią i przyjęcie jej do siebie w trudnym dla nich momencie.

Blanka · Wysłany: Sob 21:18, 07 Mar 2015 Temat postu:

Na wstępie przepraszam, że piszę w imieniu Pani Joli. Niemniej miałam okazję być wraz z Panią Jolą po Tolę i po powrocie do Rosanowa spędziłam z nią dwie godziny. Zatem zdaję relację:
Tola podróż zniosła spokojnie. Pan Grzegorz został powiadomiony, że zbliżamy się do domu i miał za zadanie wyjść do ogrodu ze Spencerem. Tolcia musiała być wyjęta z samochodu i wniosłyśmy ją /zapiętą na 20 m lince/ do ogrodu. Położyłyśmy na ziemi... i wtedy zobaczyła po raz pierwszy swojego nowego kolegę Smile

Niczym burza podbiegła do niego z merdającym ogonem... Spencer bardzo delikatnie obwąchał sunię i położył się, aby ta mogła obwąchać jego. To za nim sunia weszła do domu, to za nim przemieszczała się po wszystkich "kątach" wąchając je... Byliśmy wszyscy bardzo zaskoczeni faktem, że jako pierwszego przyjaciela ludzkiego wybrała właśnie Pana Grzegorza, gdy tylko Spencer podchodził do niego, Tolcia natychmiast biegła za nim i siadała na nogach Pana Grzegorza. Podczas tych kilku godzin, psy były kilka razy na dworze /na ogrodzie/, Tola oczywiście na lince. Zrobiła siusiu na zewnątrz, zjadła też posiłek Smile

Bardzo chętnie przybiegała do Pana Grzegorza po parówki Smile

Teraz wiem /dzwoniłam 5 minut temu/, że spokojnie zasnęła wraz ze swoim kolegą Smile

Dzisiejszy dzień był jednym wielkim stresem, zatem trzeba odespać Smile

Ale jak na początek - nie jest źle. A w ogóle, to Tola jest cudowną sunią, skradła serca domowników. Pan Grzegorz dumny, że sunia właśnie lgnie do niego Smile

Jutro już napisze Pani Jola. Ja będę z wizytą u Toli w każdą niedzielę Smile

Blanka · Wysłany: Sob 21:23, 07 Mar 2015 Temat postu:

I jeszcze chciałam serdecznie pozdrowić goldenkę Coco Smile

urzekła mnie - super suczydełko Smile

JolaBen · Wysłany: Nie 12:03, 08 Mar 2015 Temat postu:

Po pierwsze: Pani Oleńko, dziękujemy za wpis Smile

A następnie: noc za nami. Cichutka, spokojna - wszyscy przeżyli, wyspani, gotowi na nowe.
Tosia (imię domowe Toli - taka tam literówka), jest roześmiana i pogodna, ale też mocno "spryciulna" - taki życie ' Evil or Very Mad

'. Mąż jest dla niej mocnym oparciem Smile

, czym wszyscy jesteśmy mile zaskoczeni. Tak ogólnie jest dużo lepiej niż myśleliśmy, chyba po raz kolejny człowieki nie doceniły psów - bezsprzeczny udział w sprawie ma Spencer. Smile

Bardzo nas zaskoczyło, że Tosia jest tak bardzo maleńka - 1/3 dorosłego goldena. Za to ma piękne, ciemne oczy, jak węgielki, które często się śmieją.
Potrzebujemy czasu i będzie fajnym psiakiem. Ona też bardzo się stara.
Smile

Zdjęcia wkleimy za moment.

JolaBen · Wysłany: Nie 19:29, 08 Mar 2015 Temat postu:

Pierwszy dzień za nami. Pełen emocji, ale fajny także dla Tośki. Dziewczyna otwiera się w tempie błyskawicznym.
Pośpiesz się człowieku...

zapasy ze Spencerem

głasków i mizianek nigdy za wiele. Spencer zabezpiecza tyły, chociaż Tosia ma zapędy bycia bardzo samodzielną, żeby nie powiedzieć, że w niedługim czasie będzie szefową - oczywiście Tosia

Tosia przyjęła pierwszych gości: kota Ozziego i buldożka Ivo. Szaleństwom z Ivo w ogrodzie, nie było końca. Na koty Tosia nie zwraca uwagi, jak Ona śpi koty Ją sprawdzają.

Zorkowa · Wysłany: Nie 19:41, 08 Mar 2015 Temat postu:

Różnica gabarytowa między Spenserem a sunia jest ogromna Smile

))
Miło patrzeć na nią jak się otwiera na świat Smile

)

Blanka · Wysłany: Nie 22:13, 08 Mar 2015 Temat postu:

Mam nadzieję, że za tydzień będzie szalała z Błyskawiczną Blanką Smile

Dziadek Luxor jednak zostanie w domu, takie emocje już nie na jego lata Smile

anialada · Wysłany: Pon 10:15, 09 Mar 2015 Temat postu:

Super, super, super dom dla Toli-Tosi Smile

Widzę, że jest w siódmym niebie, bo ma dobre towarzystwo do zabawy i do odpoczynku.

Trzymam kciuki za dalszy jej rozwój.

Blanka · Wysłany: Śro 23:03, 11 Mar 2015 Temat postu:

Przed Panią Jolą i Panem Grzegorzem ogrom pracy, fakt że sunia dobrze zareagowała na dom, ogród i domowników nie znaczy, że tak samo szybko będzie asymilowała świat "poza bramą"... Dokładamy wszelkich starań, aby już w ten weekend Tosia ruszyła w dalszą drogę - za bramę... Póki co, zdobywa smaczki z ręki, podąża za opiekunami i merda ogonem. Spenser chyba sam nie wiedział jak dobrym jest nauczycielem Smile

Jak Tosia ma chwilową blokadę - natychmiast wyrasta jak spod ziemi i pokazuje jej, że to coś /np. wąskie przejście/ nie jest takie straszne... i Tośka rusza za nim Smile

JolaBen · Wysłany: Sob 22:37, 14 Mar 2015 Temat postu:

Minął pierwszy tydzień z Tosią.
Już sporo o dziewczynie wiemy. Oczywiście cała masa strachów i tylko zastanawia jej optymizm. Tosia jest wyjątkowo pogodnym, żeby nie powiedzieć roześmianym psem. Skąd w niej tyle pogody ducha?

Kuchnię już panienka opanowała do perfekcji aczkolwiek nie jest męcząca czy namolna. Już wiemy, że jak klapnie lodówka to czasem coś skapnie. Ogród prawie ogarnięty, nawet najdalsze jego zakątki.

Próbujemy zabawy z klikerem. Na razie ostrożnie, bo ten charakter dźwięku trochę ją deprymuje - smaczki górą.

Najtrudniej będzie z wyjściem na zewnątrz. Na tę chwilę zidentyfikowaliśmy jednoznacznie:
- wszelkie linki, przewody (choćby od ładowarki telefonu) powodują wyraźny lęk - smycz niestety również
- zakładanie obroży również sprawia, że Tosia się boi
- boi się wysokich, szczupłych mężczyzn

Ułożymy sobie plan naprawy (tzn. P. Ola od Blanki nam ułoży) i sukcesywnie będziemy realizować

I największa niespodzianka - Tosia ma cieczkę.